wiersze

natalia

deszcz...

Deszcz, jest jak płacz duszy...
trudno jej dotknąć, tak jak trudno dotknąć deszczu całego.

Zamknij więc oczy... uśmiechnij się do deszczu,
a poczujesz płacz na twarzy,
deszcz z głębi duszy...

natalia

Czasem zabija, grzeje, cieszy
Czasem ciepły, gorący, zimny
Czasem skrzący, cichy, głośny
Czasem żółty, niebieski, zielony
Czasem duży, czerwony, szalony
Czasem mały, straszny, opanowany
Ile w końcu ma twarzy?

natalia

Wspomniane Ja

Wspomniane Ja, czymże jest dziś?

Wspomniane Ja pisane jest pismem niewidomym, niemym.

Trudno ująć Ja, które zmiennym, ulotnym jest.
Trudno mieć własne Ja i trudniej go bronić.
Czym jest Ja obcej osoby? Czy skałą niedostępną,
a może kroplą przejrzystą...
Czym jest Ja bliskiej osoby? Czy kwiatem ulubionym,
a może cierniem raniącym.
Czym jest Ja wroga mego? Czy zdradliwą strzałą,
a może winą moją.
Czy Ja zostaje nam dane w chwili narodzin?
Czy to Ja dorasta razem z nami?
Czy zagubione Ja to wielka strata?
Czy zagubione Ja można odnaleźć?
Czy Ja, to chwila, wieczność czy historia?
Czy za ja można pójść do więzienia?
Czym jest Ja nas wszystkich?
Czy to Ja wszystkich, to Ja Ich, Nas, Was?
I czy to Ja wszystkich może być sprawiedliwe?

Wspomniane Ja, czymże jest dziś?
Nie wiem sam.
Przyjdzie zapewne czas na wyjaśnienie...

natalia

SUCHE ŁZY

Suche łzy, jednak pamiętam je wilgotne
Suche łzy, były niegdyś mitem
Suche łzy, teraz są częścią nas

Gdzie są tamte piękne łzy?
Gdzie ich smak kwiatem pisany?
Gdzie ich zapach cudnej rosy?

Warkocz łez niegdyś jak strumyk
Strumyk pełen radości i życia
Nurtem swym szeptał słodko
Gdzież teraz jego bieg?

natalia

Zawsze razem

Mały, nikły płomień, taka pojedyncza iskierka,
ale jakaż w nich potężna siła.
Jego miejsce w Niej, we mnie, w nas.
Każdy pragnie tego ciepła, chciałby mieć
to "coś" w sobie

Mijają lata, snów tyle przybyło,
twarze wyglądają już nie tak młodo,
ciała poruszają się jeszcze wolniej
z gracją dostojnej starości.

Mijają lata, ciała poruszają się jeszcze wolniej...
To czas przypominania,
tego co było, ogromnej siły pamiętania,
ale mimo tego czasu drogi opętania
ten płomień wciąż płonie.

Mały nikły płomień, taka pojedyncza iskierka,
ale jakaż w nich potężna siła
bo oni wciąż idą we DWOJE

natalia

Szept ciała

Delikatny widok szeptu Twego ciała,
jakaż to chwila wspaniała,
cudny zapach i smak jędrnych ust Twoich,
smak Twoich stóp, jak delikatny sernik,
pozostał w mej pamięci,
woda obmywane Twe najskrytsze ciało.
Aż żal, że Ciebie ostatnio tak mało

natalia

Wspomnienie

Mijają kolejne dni zimowego chłodu,
Słońce jakby z dnia na dzień coraz wcześniej
szuka zachodu,
ptaki bezskutecznie szukają ucieczki między
gałęziami z powodu chłodu,
liści na drzewach już tez nie ma, jedynie igły
pięknie się prezentują,
idę spokojną aleją, niepotrzebnie wypatruję
liści na drzewach,
a jeszcze tak niedawno można było się w nich
kąpać i brykać.
Żal, że lato tego roku było takie krótkie

Tęsknię za wiosną, radosnym ptaków śpiewem

natalia

Ostatni sen

Gdy ogarnia nas zmęczenie,
Gdy nadchodzi do nas myślenie,
Wówczas wiele mamy za nic
A niewiele za większe nic.
Gdy ogarnia nas znużenie,
Gdy wzmaga się wobec snu zadłużenie,
Cóż innego pozostaje nam zmęczonym?
Jak nie walka z ciałem i duchem zmęczonym,
A mieczem w tej cudownej walce,
Będącej niekiedy przepięknej wielce,
Jest sen dany od Boga dla śmiertelników,
Aby czasem odrywali się od ziemskich zagajników,
Sięgali duchem, umysłem, ciałem i myślami
Poza ziemskimi zagajnikami.
Abyśmy sięgali w nieograniczoność
I pamiętali, że ciało nasze to ograniczoność,
Że przyjdzie kiedyś czas nieubłagany
I będziemy chcieli wstać
Lecz nasze ciało obejmie sen nieubłagany.
I dlaczego, kiedy, jak i gdzie...
Bóg jeden tylko wie

natalia

Bukiet

Z jednej strony,
Jesteś jak podświetlony bukiet kwiatów,
wołający cicho pięknem swych krzyczących barw
Z drugiej strony,
krzyczący do mnie szeptem swego piękna cieniem.

Ale jako najprzedniejszy z kwiatów
mego życia jesieni,
dla pielęgnacji swego istnienia,
potrzeba Tobie kwiecie drogi,
nie wody, Słońca i cienia,
lecz miłości, pragnienia i przebaczenia

natalia

Rozstanie

Serce wciąż mi bije mocniej.
To był przepiękny widok,
Czyż to niebo nie było cudowne,
Te całe zastępy najpiękniejszych kolorów
Przesyconych romantyzmem.
Wciąż słyszę mocne bicie serca
I ten cichy, delikatnie młody Księżyc,
Wołający niemym szeptem z tła nieba,
Usianego porozrywana pomarańczą.
Wciąż słyszę mocne bicie serca.
Odrywam wzrok od szepczącego Księżyca i patrzę.
Nic nie mówię, milczę...

Tak! Teraz słyszę jeszcze bardziej
Ale to nie serce.
To dzień płonie ostatkiem swoich sił,
Chcąc zagłuszyć zbliżającą się noc.
Dzień ustępuje... nocy przybywa.
Ale ja wciąż stoję i milczę,
To było piękne rozstanie.
I wracam do domu.
Jaka szkoda, pragnąłbym stać
I trwać w tamtej chwili.
Niestety noc jest bezlitosna...

natalia

Sam wiesz przecież, że nie będę sławił
Dnia spotkania, gorzkiego żałobnie.
Co ci mam na pamiątkę zostawił?
Może cień mój? A po cóż cień tobie?
Dedykację spalonej dramy?
Nawet popiół z niej się nie ostał.
Albo może ten, co wyszedł z ramy,
Noworoczny okrutny portret?
Albo ledwie, ledwie dosłyszalne
Podzwanianie węgli w okna smudze?
Albo słowa niedopowiedziane
Przez znajomych o miłości cudzej.

natalia

Gdyśmy się po raz ostatni spotkali
Na bulwarze, dokąd zwykliśmy przychodził,
Newa groziła przyborem fali
I miasto żyło w obawie powodzi.

Mówił o lecie, mówił także o tym,
że był poetką — to absurd po prostu.
Jakże pamiętam sobór białozłoty
I twierdzę Pietropawłowską!

Bo i powietrze dziwne -jak dar boży
Cudowne, że odetchnął nie śmiesz.
I w chwili tej dane mi było stworzył
Ostatnią z wszystkich obłąkanych pieśni

natalia

Z Tobą
Nikogo tak niekochałam
Choć mogłam nie raz
Nikomu serca nie dałam
Choć miałam wiele szans
O jednym tylko myśle
Ty jesteś właśnie nim
O Tobie tylko marze
Choć widze Cię przez łzy
I kiedy Cię zobaczę
Serce zaczyna mi
Mocniej bić ....
Bo Ciebie tylko kocham
I z Tobą pragne żyć

natalia

Dobry sen
To nie był sen To stało się
Ciało i dusza złączyły się
To nie jest grzech
To działo się
Moja i Twoja połowy dwie
Ogień i żar raozpala mnie
Myśl za mną błądzi w tle
Na przemian fale przechodzą mnie
Czuje jak moje twym ciałem jest
Czuje jak tonę w twym ciele gest
Czuje jak ciągle wrze we mnie krew
Czuje że mysli znalazły swój bieg
Snuje jak zostać zatrzymać ten sen

natalia

Jak długo ?
Strasznie Cię kocham
Czasem po nocach szlocham
Przy Tobie jestem osbą
Inną ....
Taką miłą i niewinną
Chcę być ciągle przy Tobie
Nawet w ciemnym grobie
Ktoś w oddali się śmieje
Że nasza miłość rdzewieje
Tak być nie może
Niech Bóg nam pomoże
Będziemy razem żyli
I życiem się cieszyli
Oby tak się stało
I szczęścia niebrakowało
Przetrwamy trudne
Chwile ....
Mam nadzije
Że sie niemyle ....
Zadaje sobie pytanie
"Będziemy długo kochanie ...."