Rozne

natalia

Walczysz,
choć grunt usówa Ci się spod stóp.
Walczysz,
choć śmierć kopie Twój grób.
Walczysz,
choć nikt nie wierzy, że zwyciężysz.
Walczysz - nie poddaj się,
nie oglądaj się za siebie,
to tylko ludzie modlący się o Twoją klęskę.
To tylko ludzie, którzy przegrali,
to tylko ludzie, którzy myśleli,
że szczęście samo do nich przyjdzie.
Szare postaci pozbawione nadzieji i wiary,
tchórze, którzy poddali się nie przekraczając linii startu.
Nie patrz na nich, patrz na siebie -
-to Twoje życie, więc o nie walcz!!!
Przeżyj je tak jak chcesz, nie żałuj niczego,
brnij do przodu, nie czyń złego.

natalia

Radość jest słońcem,
smutek jest deszczem,
nadzieja w twojej walce jest sprzymieżeńcem.
Złość to burza,
samotność to śnieg.
Życie to pogoda,
tak zmieniająca się jak każdy z nas.
Wiara to wschód słońca,
dotyk promienia, topniejący lód...
Z zamarzniętej powierzchni wyłania się przebiśnieg,
to miłość otulona wiatrem bliskości,
przeczekała w pokrywie samotności chłodne dni,
by jak co roku odrodzić się do trwania...

natalia

Pisząc te słowa ręka mi drży,
ze szklistych oczu spływają łzy,
topiąc się w niepewności czasu, studni bez dna...
Słowa mieszkające w myślach,
nigdy nie zostaną wypowiedziane,
nie usłyszysz z moich ust:"Żegnaj...",
choć nadchodzi dzień,
w którym pęknie niebo,
a jasność przysłoni samotności mgła.
Ostatnia minuta, sekunda, rozstanie...
Czas się zatrzyma, wybije nieszczęsna godzina.
Wschód, zachód, północ, południe,
cztery świata strony narzucą ciemności zasłony,
znikniesz krocząc swoją ścieżką,
i choć nie dosięgnie Cię mój wzrok,
widzialny będziesz w snach co noc.
Zawsze byłeś, jesteś, będziesz

natalia

Jeśli wypowiadasz się na temat innych,
mówisz sam o sobie.
To tak jak z lustrem,
patrząc w nie widzisz siebie,
zamiast dostrzec w nim człowieka...

natalia

Jeśli znajdziesz się na końcu drogi,
nie będziesz widział światła,
nie będzie strachu, łez nie będzie...
Twoje myśli połączą się w jedną całość,
nigdy nie złożoną.
Zawładnie Tobą obojętność,
niszcząca wszystko, co napotyka...
Chodząca śmierć - kosiarz umysłów
wziął mnie w swe ramiona,
pokazał świat, nowe życie,
dał sygnał do startu...
Za pierwszym zakrętem zaczęło się prawdziwe trwanie,
góry, potyczki, kamienie,
tuż po starcie biegu zakończenie, przegrana...
Zraniłam Ciebie - przepraszam...
Jeszcze walczę - jeszcze się nie poddałam,
uciec chcę z tego maratonu, skręcić,
by wyjść na skraj lasu,
wtopić się znów w swoje oblicze.
Wybacz mi... choć ja to nie ja,
przepraszam... nie zamykaj przede mną drzwi...

natalia

Dwa krzemienie wznieciły iskierkę nadziei,
rozpalając ogień wygasłych serc.
Jasny promień miłości oświetlał ciemną,
krętą drogę...
W mroku nocy dostrzegali światło gwiazd,
powoli zanikających...
nadeszły czarne chmury, przysłoniły blask,
krople łez zagasiły ogień,
czas zatrzymał się, zgasł...
Popiół cierpienia owładnięty przez wspomnienia,
nękające zbłąkaną duszę.
Tylko to pozostało...
Odeszło szczęście, które ogień wzniecało...

natalia

Myślę, że życie podobne jest do strumienia.
Dookoła dzieją się różne rzeczy.
Zasypują go liście, tarzają się w nim zwierzęta,
wiosenne roztopy napełniają go błotem.
Jasne promienie słońca upodabniają go do lustra,
padający deszcz daje mu siłę,
a on ciągle płynie - niezmienny,
taki sam pomimo zachodzących zmian.
Przebija się przez liście,
oczyszcza się po odejściu zwierząt,
błotniste wody znowu stają się kryształowe.
Przyjmuje promienie słońca i deszcz,
bo dają życie i wzmacniają go,
ale właściwie poradziłby sobie bez nich, są tylko dodatkiem.
Takie właśnie jest życie.
Przychodzą złe rzeczy,
ale życie płynie dalej oczyszczając stopniowo swoją ścieżkę,
zrzucając swoje brzemię.
Przychodzą dobre chwile,
bez których może moglibyśmy sobie poradzić,
ale Bóg wie, że potrzebujemy ich, aby dawały nam sens,
umacniały nas, pomagały nam odbijać promienie słońca."

natalia

Przychodzisz, gdy już nie słyszę Twoich kroków.
Zabierasz smutek, topiąc go w rzece zapomnienia.
Porywasz serce na góre spełnienia.
Owiewasz duszę wiatrem radości.
Miłości - nie spodziewany gościu,
dlaczego odwiedzasz mnie tak rzadko???

natalia

Co przyniesie przyszłość???
Słowa ranią, czyny zabijają.
Pomyśl dwa razy, zanim coś powiesz,
zrobisz...
Nie jesteś Bogiem, który daje życie.
Jesteś tylko człowiekiem,
więc postępuj, jak człowiek,
nie zamieniaj się w śmierć,
nie zabieraj ludzkich serc,
nie bądź egoistą...
dostrzegaj na swej drodze również innych,
nie jesteśmy powietrzem,
nie znikniemy jak mgła.
Trwamy, lecz czy Ty to Ty?
Czy ja to ja? Czy my to my?
Wiara, nadzieja... smutna rzeczywistość.
Jaki los ześle nam przyszłość???

natalia

Przyjaźń???
Czym jest przyjaźń,
jeśli wpadnie w pajęczą sieć,
w której Twój przyjaciel,
zamiast Cię z niej wyplątać,
Cię zniszczy, zje...
Pająk czerpiący jedynie korzyści dla siebie,
zbudował swą pajęczynę na mej drodze,
wpadłam w nią...
Zapatrzyłam się w matkę pocieszycielkę,
z otwartymi dla mnie ramionami,
aby dodać mi siły, którą przekazałam Tobie,
nie zauważając czyhającego na mnie zła,
wtopionego w krajoobraz, niewidocznego...
Pozbawiłeś mnie życia,
odebrałeś wszystko co miałam, co chciałam,
co kochałam...
Wyrywając wnętrzności,
zostawiłeś tylko serce,
lecz ono przestało bić,
już nie dopływała do niego krew szansy,
narziei na lepsze życie, wiary w ludzi...
Wzbiłam się pod niebo jak ptak, chcąc zapomnieć,
zostawiłam za gęstą mgła ten pełen nienawiści świat,
lecz w ten poczułam czyjąś dłoń, która zabrała mi skrzydła,
dałą nowe życie, nie pozwoliła odejść...
Tak to był on...
Teraz podążam drogą z nim, z nimi,
z niepoznanymi, lecz prawdziwymi, szczerymi przyjaciółmi...
Dziękuję, że jesteście...
Jeszcze ostatnie zadanie do wykonania,
zniszyć pajęczynę,by nikt już w nią nie wpadł, nigdy...
by nie zatracił się w szponach "przyjaciela",
najlepszą karą jest wybaczenie,ale nie tym razem,
Twoją karą będzie samotność,
nie jesteś nikogo wart, nikogo, nawet psa...
Żegnaj... demonie fałszywej przyjaźni...
Nie istniejesz, bo czymże jest życie bez przyjacół???

natalia

Dziękuję Ci za wszystko,
za słońce w pochmurny dzień,
za wodę na pustyni,
za wyciągniętą w moim kierunku pomocną dłoń.
Przepraszam, nie schwyciłam jej,
choć tak bardzo chciałam,
lecz serce podpowiadało puść,
odsuń się, odejdź... zostałam...
Sprzeciwiłam się mu, wewnątrz przegrałam,
jak zawsze zwyciężyła naiwność.
Teraz zeszłam z tej zakurzonej drogi,
zostawiając po sobie brzozowy krzyż,
tam pochowane są: wiara, nadzieja, miłość...
nigdy nie zapłonie w tym miejscu znicz.
Wkrótce ta droga zarośnie,
zapomnę ją na wieki, po kres moich dni...

natalia

Gałązka akacji,
z której pokolei obrywane są liście:
kocha...
lubi...
szanuje...
nie chce...
nie dba...
żartuje...
opadły wszystkie.
Została tylko łodyga,
wyrzucona w bujną trawę,
gdzie nikt jej nie znajdzie,
zapomniana, czeka, aż zgnije,
urzyźni glebę,
i nigdy nei powróci na krzak,
którego gałęzie zawsze łamał wiatr
nieszczęścia i zła...

natalia

Jeśli kiedyś życie wtrąci Cię do lochu,
gdzie nie dociera promień szczęścia,
a ściany pokryte są wilgocią,
spływających z Twoich oczu łez.
Jeśli to zamczysko będzie otoczone fosą,
a nad nim będą latać sępy,
czekające na swoją ofiarę.
Jeśli stwierdzisz,
że nikt nie pokona tych przeszkód,
aby Cię odnaleźć i wybawić,
z panującego na około zła.
Jeśli poczujesz,
że to już kres trwania, w samotności umierania,
oznacza,
że nie masz przyjaciół,
bo przyjaciel pokona wszystko,
dotrze tam, gdzie kończy się świat,
a zaczyna piekło,
pokona wszystkie żywioły,
by podać Ci pomocną dłoń.

natalia

Jeśli kiedyś życie wtrąci Cię do lochu,
gdzie nie dociera promień szczęścia,
a ściany pokryte są wilgocią,
spływających z Twoich oczu łez.
Jeśli to zamczysko będzie otoczone fosą,
a nad nim będą latać sępy,
czekające na swoją ofiarę.
Jeśli stwierdzisz,
że nikt nie pokona tych przeszkód,
aby Cię odnaleźć i wybawić,
z panującego na około zła.
Jeśli poczujesz,
że to już kres trwania, w samotności umierania,
oznacza,
że nie masz przyjaciół,
bo przyjaciel pokona wszystko,
dotrze tam, gdzie kończy się świat,
a zaczyna piekło,
pokona wszystkie żywioły,
by podać Ci pomocną dłoń.