Rozne

natalia

Ziemska przygoda

Obracając kartkę w kalendarzu pamiętaj,
że ten dzień już się nie powtórzy.
Wbijając sztylet w swoje ciało pamiętaj,
że nikt Ci życia nie wróci.
Nie poddawaj się nim nastanie czas,
że polegniesz na polu chwały zabity ręką Boga,
to od niego odchodzisz rodząc się,
i do niego wracasz umierając.
Więc czyż człowiek nie jest wieczny,
może życie to tylko ziemska przygoda???

natalia

Zapomnij...

Na samotnym spacerze,
odwiedziły mnie wspomnienia,
pukając do bram myśli.
Łza zatańczyła walca,
tego jedynego, ostatniego...
Koniec, brak powrotu na szlak,
zniknęły drogowskazy,
wskazówka zegara przystanęła zatrzymując czas.
Jeśli kiedykolwiek twierdziłeś,
ze tak łatwo wymazać z pamięci piękne dni,
teraz masz szansę poczuć ten trud,
tą chęć oplątaną niemocą.
Zapomnij...
Wrzuć do ognia stare fotografie,
myśli niech rozwieje wiatr,
słowa zostaw niewypowiedziane,
nie naśladuj wierzby, nie płacz...
Popatrz nic się nie zmieniło,
świat jest taki sam,
to tylko ognisko się wypaliło,
płomień miłości mieszkający w nas.

natalia

Jesteś i za to Ci dziękuję
Jesteś iskierką,
która zawsze rozpala mój wygasły ogień.
Jesteś łzą,
co spływa po mej twarzy,gdy tęsknię.
Jesteś rwącym strumykiem,
który porywa mnie w wir naszej niekończącej się miłości.
Jesteś - i za to Ci dziękuję.

natalia

Tam, gdzie cisza,
gdzie leśna unosi się woń,
piaskowa ścieżka obsypana szyszkami,
prowadząca w tajemniczy głąb.
Nikogo nie widać,
tylko zwierzęta ukradkiem przemykające pomiędzy sosnami.
Ze wspomnieniami w plecaku,
w głowie z marzeniami podążam w nieznane...
Czas staje w miejscu,
życie zwalnia bieg,
nareszcie sama dla siebie,
stoczona bitwa z własnym ja,
elementy myśli ułożone w jedną całość,
tworzące życie i do spełnienia cel,
w bujnej trawie pobłysk stłuczonego szkła,
światełko nadziei przebiło się przez wieczny pesymizm.

natalia

Gdzieś pomiędzy jawą a snem,
w zakamarkach ciszy,
gdzie tylko szum wiatru, ptaków śpiew,
kroczy człowieka cień.
Przemierza ulice, na których już dawno zgasły latarnie,
a blask słońca przesłonił mrok.
Siada na ławce, zamyka oczy,
otwierając drzwi do marzeń,
chce pozostać tam na dłużej,
zapaść w wieczny sen,
lecz brak odwagi,
i szansa, którą dostał,
i do spełnienia cel.
Żyjąc, wegetując, rozpływa się we mgle.
Szara postać niezauważona,
przez nikogo nie poznana,
tajemnicą, jak wstęgą oplątana...

natalia

Miłość nigdy nie umiera
Kiedy nadejdzie dzień,
gdy spełnią się marzenia,
nie będzie samotności,
a księga miłości odkurzy się z pajęczyn zapomnienia.
Kiedy nadejdzie dzień,
gdy błyśnie światełko w gęstej mgle,
i ktoś je zauważy, podążając w jego stronę.
Kiedy nadejdzie dzień,
gdy do niego dojdzie,
gdy odkryje blask, zobaczy, że się spóźnił.
Ujrzy znicz postawiony na opuszczonym grobie,
pośród bujnych traw,
i wyryte na kamiennej tablicy słowa,
prawie niewidoczne, pochłonięte przez czas:
umarła, choć kochała,
lecz przeznaczenia nie oszukała...
Kiedy nadszedł dzień,
gdy do jej drzwi zapukał anioł śmierci,
otworzyła, bo myślała, że zamiast niego stoisz ty...
Jej ciało zakopał w ciemnym dole,
duszę porwał do błękitu nieba,
lecz nie zabrał jej miłości,
ona trwa, zawsze blisko, w twoim sercu,
więc otrzyj spływające po policzkach łzy...

natalia

Kolejna noc,
gdy deszcz puka do okien.
Kolejna noc,
gdy brak sił, a cel przysłania niemocy mgła.
Kolejna noc,
gdy ty to ty, lecz ja to nie ja.
Kolejna noc,
gdy sen nie chce odwiedzić mnie.
Kolejna noc,
gdy pustka, cisza i tylko słuchać myśli.
Kolejna noc,
gdy się poddaję, a z mojej ręki kapią krople krwi.
Kolejna noc,
gdy zasnęłam choć do życia budził się dzień.
Kolejna noc,
gdy widzę schody do nieba bram.
Kolejna noc,
najdłuższa ze wszystkich,ostatnia noc,
ostatni sen, wieczny sen...

natalia

Wciąż pamiętam...
Pukam do Twych drzwi,
nie otwierasz...
Siadam na schodach,
czekam...
Nagle spada deszcz moich rzeczy,
lecz nie Ty je wyrzucasz,
Ty tylko zamknąłeś serce,
odchodzę...
Zabieram wszystko, nie zostawiając po sobie śladu,
zapomnisz...może już zapomniałeś...
a ja...?
Ja wciąż pamiętam...

natalia

To tylko sen...
Kocham Cię - ja Ciebie również,
Kocham Cię - zawsze kochałam i kochać będę...
Kocham - tylko naszych serc to sekret...
Kocham twe oczy, twój uśmiech, serce, duszę,
Kocham Ciebie...na zawsze,
tylko Ty jesteś mieszkańcem moich myśli.
Kocham Cię...
Cisza...
Promień słońca razi w oczy,
wybudził ze snu...
Już tylko snu o nierealnych marzeniach...

natalia

Marzenie sprzed lat
Oczy pełne blasku,
uśmiech rozpromienia twarz,
złe myśli rozwiał wiatr, podmuch życia...
Dosyć cierpienia,
zakończony etap błądzenia po bezkresach...
Przewodniczką gwiazda,
najjaśniej świecąca na nocnym niebie,
w dzień widoczny szlak pomocy w potrzebie.
Zostawiając za mgłą szary świat, niepewną przyszłość,
kroczę tam, gdzie słońce chowa się za horyzontem,
tam gdzie nie dotarł jeszcze nikt.
Przemierzam zapomnianą drogę własnej siebie.
Odnawiam to co zakurzył czas,
spełniając marzenie sprzed lat...

natalia

Popatrz,poczuj, posłuchaj...
Popatrz...
Żółta kula słońca zawisła nad horyzontem,
oświetlając nam drogę, jak latarnia nocą.
Jej jasne promienie wkradły się do czterech ścian,
nadając im barwy zamieniły:
srebro w złoto,
szarość w kolor,
smutek w radość...
Posłuchaj...
Pośród tataraku żaba rechocze,
w oddali gdzieś kukułka kuka,
a dzięcioł zawzięcie kuje w korę buka.
Poczuj...
Powiew ciepłego wiatru,
który owiewa zmarzniętę ciało, unosząc je lekko ponad ziemię.
Pamiętasz...
To wspomnienia, tego co było,
radości, szczęścia, życia, które się skończyło.
Teraz patrząc widzisz cień człowieka,
słuchając - słyszysz ciszę...
Dotykając - nie czujesz nic,
bo Twoja ręka spoczywa na sercu,
które przestało bić...

natalia

Zakurzona droga,
nie przetarty od dawna szlak.
Stara mapa, prawie niewidoczna,
odnaleziona w szufladzie serca.
Człowiek na rozdrożu,
nie ma drogi na wprost,
tylko jasność, albo mrok.
Wygnaniec wybierze noc bez gwiazd,
wędrowiec - ścieżkę życia,
krocząc światłością dnia,
nie błądząc po zakamarkach egzystencji diabła,
stawiać będzie pewne kroki,
w kierunku nieba, dążąc do celu każdego z nas,
do zbawienia

natalia

Sama wykopałam grób,
chowając tam moją miłość do Ciebie,
posypałam piachem głupoty,
myśląc o... nie myśląc...
Wzniosłam pomnik,
z upadłym aniołem na czele.
Zatarłam drogę,
by już nigdy nie powrócić
by toczyć walkę z dobrocią,
będąc sprzymierzeńcem zła
Sprzeciwiając się pani nocy,
obchodziłam dzień w świetle księżyca,
spadając w coraz głębszą przepaść,
wkraczając w coraz ciemniejszy mrok.
Dostrzegłam przez mgłę niewiary światełko nadzieji,
życia cel,
i choć władca hadesu trzymał mnie za rękę,
wyrwałam się z jego szponów,
uciekłam, by iść w stronę blasku,
tak jak kiedyś...
W pamięci został zakurzony szlak,
choć teraz droga, była o wiele dłuższa,
niż dawniej odchodząc - dobrnęłam,
uwierzyłam w światłość dnia, ciemność nocy,
w różnicę, która nie istniała...
Wzięłam w dłoń łopatę odkopując dawne myśli,
uczucia, nadzieje, dawną wiarę...
Zmęczenie, brak sił... - Nie! Już się nie poddam,
dobrnę do ukrytego na dnie skarbu,
poszukam duszy sprzed lat,
która choć dźwigała ciężkie brzemię - istniała...
dopóki nie zepchnęłam jej do dołu zapomnienia,
lecz to nic nie zmieniło, pozostały wspomnienia
już na zawsze, tylko dla mnie tajemnica bólu,
której nie pozna nikt,
choć tak mało brakowało, by opuściła myśli.
Sekret krwawiących nadal ran,
choć tyle minęło lat...
Teraz idę na wprost,
przechodząc mosty, nie palę ich,
podążam drogowskazem serca,
które jak drzemiący wulkan znowu wybuchło dobrocią.
Wiem, że na końcu czekasz na mnie Ojcze,
lecz jeszcze do Ciebie nie dojdę.
Odwiedzę stare mury, brata, siostrę,
odbuduję to, co zniszczyłam,
odbuduję to, w co tak bardzo wierzyłam...

natalia

Milczące serce...

Milczące serce,
otoczone szalem niepewności.
Krwawiące rany,
pogłębiane sztyletem samotności.
Umierająca dusza, płacze łzami wspomnień,
zagaszając płomień nadzieji.
Słoneczny dzień przysłania nocy niebo,
nie słychać niczyich kroków, głosów,
cisza, pustka...
samotna postać na skraju miasta,
nagle strzał...
echo - listonosz śmierci,
przywołał kochających ją ludzi,
stali, patrzyli, jak struci,
nikt nie podszedł, nie przebił bariery strachu,
a ona jeszcze oddychała, jeszcze żyła...
umarła tak, jak za żywota w samotności,
pomimo wielu marionetek otaczających jej zasypiające na wieki ciało...

natalia

Pani śmierci otwiera swe wrota,
podaje dłoń, wprowadzając w niebiosa,
kroczy po drodze zapomnienia,
zostawiając w oddali cierpienia.
Tak pragnąłeś, by do Ciebie przyszła,
spełniła tą prośbę, to marzenie.
Mroczny aniele proszę,
opiekuj się nim w niebie.
Spraw, by nie pamiętał bólu,
wymarz z Jego pamięci ostatnie
dni, godziny, minuty.
Zachowaj w umyśle tylko miłe wspomnienia,
niech Jego twarz uśmiech rozpromienia.
Nie żegnam się z Tobą, w raju się spotkamy,
na zawsze mieszkasz w sercu człowieku przeze mnie kochany.