Rozne

natalia

Ile dałabym za to, by wróżką być,
magiczną różczką zamieniać w złoto łzy...
Na czarodziejskiej miotle wzlecieć do gwiazd,
z błękitnej krainy najpiękniejsze sny skraść.
Ile dałabym za to, by klasnąć w ręcę,
żeby na świat Bóg zesłał szczęście.
Dzieci zamiast karabinu, w ręku zabawki by miały,
a matczyne oczy zamiast lęku, radością błyskały.
Ile dałabym...
Jestem człowiekiem - to za mało...

natalia

Każdy jest malarzem,
ale nie każdy potrafi namalować piękny obraz.
Są rownież osoby używające
wyłącznie czarnych barw...
Lecz ja pragnę żyć,
cieszę się każdą minutą,
nie jestem nieomylna,
bo każdy popełnia błędy-
-nie ma perfekcyjnych osób.
Ale zawsze trzymam w ręce pędzel,
by dorysować do mej tęczy kolejne pasmo jasności,
by moje życie nabrało barw...

natalia

Chce poczuc sie wolna,
jak ptak do chmur wzleciec,
z wiatrem we wlosach,
i roza w dloniach stapac
po blekicie sennego spelnienia.
Przelamac jej kolce,
by nie kluly raniac serce,
by kochac szczerze,
w niebieskiej krainie wiecznie trwac,
na jawie, nie we snie...

natalia

Kim byłeś...
gdy z Twoich ust płynęły szczere słowa,
gdy myśli spotykały się na skrzyżowaniu niewidocznych dróg.
Kim byłeś...
gdy dostrzegałam postać w gęstej mgle,
gdy fala smutku tworzyła pelerynę okrywającą ciało,
i tylko jedno słowo miłe, ciepłe,
jak promień słońca rozświetlało Twoją twarz.
Kim byłeś...
gdy ufałam, kiedy myślałam, że mogę podarować Ci każde słowo,
każdą niewypowiedzianą myśl...
Czy tamte krople to były łzy,
może to tylko poranna rosa,
w której tak bardzo lubiłeś się kąpać.
Kim byłeś... Wiedziałam...
dopóki pod mym oknem nie zagrał swojej pieśni skrzypek,
dopóki nie usłyszałam tej jednej nuty tajemniczości...
Kim byłeś...??? Kim jesteś...??? - odpowiedz mi, bo nie wiem...
Czekam na prawdę, na cios lub pocałunek,
na szczerość, która myślałam, że istnieje...

natalia

Słońce wzbiło się ponad góry,
ręką uderzyło w twarz,
ze snu przebudziło,
a on taki piękny był,
jak czerwona róża,
otulił mnie swymi płatkami,
i gdyby nie wstał nowy dzień,
podnosząc moje zmęczone powieki
-spałabym wiecznie.
To co piękne skończyło się,
wpychając w drastyczną rzeczywistość
samotność...
śmierć...
i tylko deszcz łez stuka o parapet duszy.
Znów umieram, zmartwychwstając,
gdy noc przyniesie sen...

natalia

Gdy kryształowe łzy spływają po polikach,
jak żółte kwiaty złotokapu.
Gdy serce rozrywają kolce więdnącej róży,
a opadające płatki toną w rwącej wodzie.
Gdy trujący bluszcz nienawiścią zaczyna oplatać bezradne ciało,
nakładając nań koronę strachu,
a w rekę wręcza berło z czarnego bzu.
I tylko krok dzieli od szczęścia,
od miłości tonącej w wieczności,
tylko jeden krok na przód
dziewczyny stojącej na moście
tylko jeden krok,
by życie zamieniło się w sen,

natalia

Namaluję dla Ciebie tęczę,
by Twój świat nabrał barw.
Wzbiję się do nieba,
by skraść dla Ciebie gwiazdę,
przewodniczkę wędrowców.
Zrobię dla Ciebie wszystko,
lecz nie ofiaruję Ci siebie.
Moje serce nadal w oddali,
kroczy drogą do nikąd,
gdy zgubi cień miłości,
która nadal blisko,
która mieszka w nim,
odnajdę Cię!
Wiem, że może być już za późno,
lecz nie to miejsce, nie ten czas,
wszystko toczy się za szybko.
Przepraszam...
Serce pozostawiam niedoścignione,
dusza niech spoczywa
na pustyni samotności,
miłość przyjdzie,
gdy otworzy drzwi domu,
w którym jest zamknięta,
lecz dla mnie
przyjaźń jest najważniejsza,
nie zadaje ran,
nie pozostawia blizn,
to jedyne uczucie,
co wypływa ze mnie,
jak z wygasłego wulkanu lawa,
to jedyna cząstka,
jaką mogę Ci podarować.
Proszę...
A czas pokaże co dalej.
Czas...

natalia

Na parapecie swego okna siedzę
patrząc w gwiazdy tańczące walca,
którego melodię nuci księżyc.
Ngle...jedna zgasła,
znów ktoś został bez pary...
Puste miejsce zakryła ciemna chmura,
przysłaniając również tą co jeszcze przed chwilą tańczyła,
co jeszcze przed chwilą miała z kim tańczyć.
I choć niebo rozdzieliło nakładając nań szatę samotności,
gdy chciała podążyć za muzyką
w tańcu wiecznie trwać,
schwycił ją gwiezdny anioł,
zapisując na jej ustach słowa:
Żyj ponieważ masz szansę,
żyj za nas oboje,
nie pozwolę Ci odejść,
bo ja nadal trwam dla Ciebie,
na zawsze w sercu...
a gdy przeznaczenie zapuka również do Twoich drzwi,
wtedy porwę Cię do tańca gwiezdnych aniołów w krainie snu...
żyj za mnie, żyj dla mnie...proszę...

natalia

Co przeminie, niech nie wraca,
zostawiając wspomnień czar,
miłość, przyjaźń trwają wiecznie,
choć nie widać, bo w sercu ich dom.
Gdy wzrok ludzki nie dostrzega,
a zazdrość uśmiech na twarzy już ma,
ty się nie smuć, bo masz siłę,
posiadasz swój maleńki świat.
Jeśli czas już zatarł ślady na piasku,
a ludzie patrząc mówią: tyś znów sam?
przechodząc obok kiwnij głową,
z czyjegoś nieszczęścia łatwo się śmiać.
A kiedy Ci będzie smutno, kiedy Ci będzie źle,
wykorzystaj swoją moc, szczęście ujrzyj we śnie,
to tam jest twoja kraina, ten malutki świat,
zamykając oczy przełam kraty zła..
Po czym obudź się z uśmiechem na ustach,
krzyknij głośno: ja chcę żyć!
i krocz dalej swoją drogą,
bo nie warto się poddawać przez jedne łzy.

natalia

Byłam białą kartką papieru.
Jestem-zalaną atramentem wspomnień,
których nie da się wymazać,
nie da się cofnąć czasu, przywrócić bieli.
Taką kartkę można już tylko wyrzucić...

natalia

Boże daj mi siłę,
abym dalej mogła trwać,
nie zamieniaj serca w mogiłę,
gdzie spoczywa miłość,
spełnij moje marzenie,
tylko to jedyne,
bo dla mnie nie liczy się bogactwo,
tylko uczucie, którym wciąż żyję.
Boże proszę wymaż z pamięci przeszłość,
pozwól, by zagoiły się rany,
uwolnij serce zakute w kajdany.
Namaluj portret, widok z mego okna,
gdzie zawsze będzie świecić słońce,
a jego promień wkradnie się do pustych ścian,
postaw tęczę ze wszystkich barw,
niech to będzie droga w mój mały świat.
Boże daj mi siłę,
nie pozwól spaść w dół,
przede mną jeszcze cudownych lat tyle,
że nie chcę stanąć na skrzyżowaniu gwiezdnych dróg.
Pragnę nadal żyć nadzieją,
że wrócą tamte dni,
gdzie uśmiech gościł na twarzy,
a po policzkach spływały radości łzy.
Boże proszę rozpal w mej duszy ogień,
by mógł znów ogrzać jego zmarznięte ciało.
Czy pragnę za wiele, gdy wiaryu tak mało?
...coraz mniej z każdym kolejnym dniem.
Świeca zagaszona kroplami krwi, ciemność...
już tylko w powietrzu unosi się dym...

natalia

Zasypiam...
wtulona w poduszkę strachu,
czy dane będzie ujrzeć kolejny dzień?
Jeśli wzejdzie słońce i zapuka do okien,
czy Bóg je otworzy rozpromieniając moją twarz?
Jak wiele stracę odchodząc w błękit,
miłych, nieoczekiwnych chwil...
Będe żałować zielonych łąk, woni lasu,
ludzi to dla nich żyję, i marzeń,
które z chwilą obrucą się w pył.
Bo teraz jest nadzieja, chęć walki o lepsze jutro,
wiara, że kiedyś miłość zamieni się w cień,
zawsze blisko...
Zasypiam...
Proszę niech to nie będzie wieczny sen...

natalia

Pożegnanie
Nie chciałam pożegnania,
wiedziałam, że do tańca porwie się łza.
Tak trudny jest czas rozstania,
jezioro dni, morze godzin, ocean minut...
Dostałam to czego pragnęłam,
nie dałeś powiedzieć niechcianych słów,
może to i lepiej???
Lecz...
Dlaczego dusza zapadła w ciszę?
Dlaczego oczy przesłoniła maska smutku,
a serce broczy krwią?
Nie usłyszałeś słów otuchy,
dla mnie zabrakło czasu,
gdy chciałam uwolnić myśli,
wskazówka zegara rozpoczęła swój szybki bieg...
Zmęczona stanęła nabrać tchu,
wtedy los się uśmiechnął,
pozwolił szepnąć kilka słów.
Powrócił uśmiech, wiatr rozwiał zapomnienie,
choć krople na policzkach nadal błyszczą jak poranna rosa mogę iść ją przyspieszać,
by nadszedł czas powrotu,
bo wiem, że żyję, że nie jestem tylko powietrzem...

natalia

Nieodkryte tajemnice

Nieodkryte tajemnice spoczywają w duszy,
jak zatopiony okręt na dnie oceanu.
Myśli owinięte bukietem róż,
gdy zamienią się w słowa,kolce poranią serce.
Milczenie niby złotem, lecz gdzie jego blask,
gdy na dnie znajduje się czerwony od krwi kwiat,
popychany ku większej głębi przez fale.
Już na zawsze zatopiony w głębi strachu...

natalia

Wieczny sen o miłości

Gdy leżałem, bo brak już było sił, by wstać,
gdy cierpiałem dałaś mi znak przysłaniając oczy,
schwyciłaś mą rękę zapraszając na spacer po mlecznej drodze.
Byłaś zawsze w mym sercu, nadal jesteś, choć ono przestało już bić,
teraz znów mam Cię przy sobie, wkroczyłem w wieczny świat.
Czekałaś na mnie w niebieskiej krainie, węc przyszedłem,
by już na zawsze z Tobą być, już na zawsze...
Miłość rodzi się na świecie, lecz na nim nie umiera,
ona trwa umocniona po cielesnej rozłące
gdy do bram nieba zapuka zbłąkana dusza,
gdy odszuka tej drugiej, tej jedynej...
Śmierci otuliłaś puchową kołderką z chmur,
pozwalając nam widzieć się we śnie, w tym niekończącym się,
wiecznym śnie o miłości...