Zbierane wiersze rózne

natalia

idę po ulicy smutku
dookoła płyną rude łzy
a ona tak zwiewnie i lekko
frunie do mnie wśród nieczułych drzew

co znaczy być mężczyzną?
Chować twarz w kapturze złudzeń?
A w kieszeni tylko
Kilka zmiętych marzeń trzymać
Męska powściągliwośc do diabła!

A te zmięte marzenia to
Dla niej były
Dla niej

natalia

nic nie są słowa warte
jak uśmiechem przykryte łzy
nasze głupie marzenia wytarte
na zawsze razem: ja i ty

i to co było pośród nas
między spojrzeniem a gestem
to wszystko nam ukradł czas
i stało się lżejsze niż powietrze

sączy się krew kropla po kropelce
uchodzą z nas wspomnienia
szukając prawdy w litrowej butelce
żyjemy po trochu, od niechcenia

natalia

ja jej nigdy nie kochałem
chociaż piękna była
ale ona
mówiła mi ciągle
że nie jestem zły
pękła we mnie cała duma
i musisz mi, Boże, uwierzyć
że zostawić jej nie mogłem
była przecież taka wspaniała
w końcu ona zostawiła mnie
znasz już historię
ale zanim to zrobiła
moją cała dobroć nieistniejącą
pokochała do granic możliwości
Boże mój, ja nie chciałem jej skrzywdzić
musisz mi uwierzyć

natalia

nie pamiętam już dni
spędzonych wspólnie w uśmiechu
mało było tych chwil
w których byliśmy naprawdę razem
nie znam nawet dokładnie
daty naszego ślubu
ale za to znam dobrze
pełny smak cierpienia i bólu
ciągle twoje złości w sercu noszę
wszystkie zmęczone radości
i nasze marzenia
kupione za grosze
od przydrożnej kwiaciarki
i moje suche łzy
nie potrafię już tęsknić za tobą
tylko
wpatruję się w drzewa
oszronione miłością

natalia

w kałuży cię utopiłam
łzami
cierpisz bezbronny
ale nie uratuję cię
krzykiem
ręce wyciągasz
ale nie podam ci wzroku
i choćbyś się zaklinał
na swą nienawiść i nicość
ja cię utopię powoli
i twoją bezdźwięczną miłość
niby to do mnie
i twe nieruchome marzenia
alkohol ja i śmiech umarły
i nawet ciebie w tym wszystkim nie było
więc nie zarzucaj mi zbrodni kochanie
tylko dlatego że w kałuży cię utopiłam

natalia

łez nie starczy mi
żeby ciebie kochać
ciemności światła
rąk za mało mam
aby ciebie objąć
i oczu za mało
aby ogarnąć
niebo gwiazdami wysłane
głuche telefonami
sen
co daje spokój
za krótki dla ciebie
i ja
niepojęta w myślach
w prostocie zawarta
nie wystarczę

natalia

Nie mogę
Nie umiem bez ciebie
Nieprzytomnym uśmiechem
Dogonić słońca
Które gdzieś tam jest
Nieobecnym wzrokiem dostrzec gwiazd
Umieszczonych wysoko nad miastem
Niezręcznymi rękoma
Ująć dobre słowa
Jeszcze niewypowiedziane więc może...
Pobierzemy się jeszcze raz?
I będzie we mnie
Ból niepewność i strach
I będzie w nas
Ból niepewność i strach
No chodź
Przecież było tak pięknie

natalia

nic już nie mam dla ciebie
wypaliłam wszystkie gwiazdy nadziei
i choćbyś przyszedł bezsennie
do bram kamiennych zapukał
pokornie przycupnął i czekał
i choćbyś się nie zgubił
w blasku księżyca
to nic
we mnie nie ma księżyca
nie znajdziesz tu ani jednej zorzy polarnej
stoisz
nieważne
już dawno zgubiłam ślubną obrączkę
w zakamarkach moich dłoni
jesteś
nie udawaj!
Chyba nie myślisz że dam się na to nabrać?
A jednak
Popiołem gwiazd
Istniejesz

natalia

Niech nigdy nie gaśnie płomień w twych oczach,
niech nigdy nie odchodzi zdolność do marzeń
i niech nadzieja nigdy nie odejdzie...
Napełnić serce tym co piękne,
zapełnić umysł szczyptą ciepłych wspomnień,
tętnić życiem i śnić...
Cieszyć się każdym nadchodzącym dniem,
każdym promieniem słonecznym,
każdym powiewem wiatru...
Skąd wiesz czy ten dzień nie jest tym ostatnim?
Siej uśmiech i radość, aby pozostawić coś po sobie...
żyj jak na człowieka przystało i zdobywaj owe "szczyty gór"...

natalia

Przez jedną tylko chwilę unieść się jak ptak na wietrze,
płynąć gdzieś w przestworzach i zapomnieć o bożym świecie...
i lecieć tak bez końca aż na krańce świata,
witając co dzień promienie słońca...
dotrzeć tam gdzie hula cicho wiatr,
zakołysać się tak lekko jak piórko
i wzlecieć tak wysoko,
poczuć dotyk zimna, śnieg i deszcz...
poczuć ciepło...
zobaczyć to co najpiękniejsze:
dzikość buszu, szał pustyni, lazur nieba,
czystość morza, biel piasku, najpiękniejsze wyspy...
i chłonąć to bez końca...
zobaczyć to co inny człowiek nie zdołał,
czuć radość poznania i lęk przed nieznanym...
przez jedną tylko chwilę...

natalia

Życie...

Życie to nie bajka,
życie to nie teatr,
życie to chwile cierpienia,
życie to chwile szczęścia...
Szczęście- ratunek, gdy wszystko pada,
światło którego tak bardzo nam potrzeba,
szczęście to odnaleść swoje miejsce na ziemi...
Szczęściem jest miłość...
Miłość- kochać kogoś nie oczekując niczego wzamian,
kochac do utraty tchu, na zawsze na wieczność-
to prawdziwe szczęście i miłość...
to smuga światła za którą dążymy
i dzięki czemu życie nie traci sensu...

natalia

Co mi w duszy gra...

W duszy mi gra smutek i żal,
gorycz codzienności zawodność dnia,
ciemność nocy...
I gorzkie łzy kapią tu i tam...
Serce krzyczy z bólu i o pomoc woła...
Czy krzyczy dość głośno by ktoś usłyszeć zdołał?
Obojętność... egoizm... strach...
Serce milknie... powoli umiera...
W ciszy samotności... cierpienie rozdziera na pół...
Ale ono umiera bez strachu juz teraz...
Ból w końcu przechodzi w rozkosz rozstania...
Wspomnienia... słońce wiatr niebo chmura...
Gdzie podążasz duszo ma?
Tam gdzie radość światłość i miłość gra...

aszunia

Zapomniane pocałunki

Kto liczy nasze pocałunki,
kto na nie zważa?
Ludzie mają troski i sprawunki,
Bóg światy stwarza...
Zapomniane przez nas dwoje ich różowe mnóstwo
spada na dno naszych dusz
jak płatki miękkich, najpiękniejszych róż...
Tam leżą i ciasno zduszone na sobie
słodkim olejkiem się pocą,
który rozpachnia się w nas każdą nocą
i każdym ranem,
i życia zwykłego jesienne ubóstwo
czyni róż krajem, perskim Gulistanem.
Kto nasze pocałunki liczy?
Kto na nie uważa?
Bóg światy stwarza,
nie zapisuje w księgach słodyczy...

natalia

NICOSC

Przychodzimy na ten swiat w okreslonym celu...
Otwieramy oczy i obserujemy otaczajacy nas swiat...
Pierwsze slowa, krok, bieg, jazda...
Poznawanie ludzi, przyjaznie,milosci...
Decyzja na przyszle zycie...
Formowanie rodzinnego gniazdka...
Domowego zacisza na wiele lat...
Doroslosc dzieci a nasza starosc...

natalia

Czlowiek...
Kazdy czlowiek jest inny...odmienny...
Cale zycie czegos szukamy, zastanawiamy sie, gonimy za czyms...
Byc moze nastapil czas aby sie zatrzymac...
Zrelaksowac...
Puscic wodze fantazji...
Cieszyc sie promykiem slonca...
Barwnym motylem...
Po prostu zyc swoim zyciem...