Wiersze

natalia

Wciąż nie mogę Cię odnaleźć
Szukam Twoich oczu
Wśród tłumów przechodniów
W miejscach gdzie
Trwaliśmy razem
Stoję godzinami i płaczę....

To trwa już cały wiek
Łzy same płyną z oczu
Nie jestem już ich panią
Nic mi nie pozostało
Tylko pustka w sercu
Którą zostawiłeś po sobie...

Nikogo po Tobie nie było
Nikt nie był mi tak bliski
Dla nikogo nie byłam
Tą jedyną i niepowtarzalną
Tylko Ty jeden znasz mnie
Chociaż znać nie chcesz...

Powoli zacierają się wspomnienia
Tylko ból nadal zbyt przenikliwy
Aby normalnie żyć i kochać
Odchodzę , ale tylko ciałem
Sercem zostaję, a może....
Mnie już po prostu niema?..

natalia

Przyjaciel , nie przyjaciel?
Od kiedy dusza trwa
Zawsze byliśmy razem
A teraz pusty jest świat...
Bo on odszedł daleko
Że tylko wzrokiem -
Od czasu do czasu
Na szkolnym korytarzu
spotykamy się...
On nic nie mówi do mnie
Ja milczę także.... więc -
Przyjaciel , nie przyjaciel?
Od kiedy dusza trwa
Nigdy nie byłam pewniejsza...
Że bez niego sensu życia brak...

natalia

Widzę ciemność Twoich oczu
Czuję zimno Twoich ust
Płacz zamknięty gdzieś
W kredensie -
To nie ważne ...
Przecież już....
Ja nie czuje nic do Ciebie
Nawet gdy
tak blisko jesteś
Że każdy szept uchem uchwycę...
Ani gdy jesteśmy sami
Pod woalką z jasnych gwiazd....
Wtedy też już nic nie czuję....
Wiec odejdę póki czas....

natalia

Jestem kobietą
Jestem kobietą, Panie,
i ciągle będę cierpiała nie znając mężczyzny.
Panie, Ty mnie rozumiesz,
Gdyż jesteś człowiekiem i Ty zapewne cierpiałeś
nie znając kobiety, aby zachować swoje serce
i swoje ciało i wydać je w komunii zgłodniałym tłumom.
Kiedy spotkam krzyż, na który trzeba mi będzie
wstąpić,
nie będę sama ani opuszczona,
bo wiem od dawna, że Ty mnie poprzedziłeś
Dołączę do Ciebie, Panie, i razem zstąpimy,
gdyż dzięki Tobie krzyż nie jest łożem śmierci,
ale drogą ŻYCIA.

A moje życie będzie RADOŚCIĄ dzisiaj
i na wieczność.
Michael Quist

Kim jestem?
Jak umarły liść
Gnany przez wiatr
Tak idę bez celu
Ze smutkiem i w trudzie
Kim jestem? Dokąd zmierzam?
Jak człowiek bez celu
Błądzący ulicami
Niestrudzenie
Od świtu po zmrok
Kim jestem? Dokąd zmierzam?
Jak serce bez miłości
Nudą otoczone
I nikt nie wie
O mej samotności
Kim jestem? Dokąd zmierzam?
Ale świat rozszalały
Przegnał mi tę myśl
Z wolna zamieram
Z wolna się pogrążam
Kim jestem?
Czy kiedykolwiek się dowiem?
Jan-Francieszek

natalia

Wyleczyć się z samotności
Powszechnym wrogiem ludzkości jest samotność...
jest ona uniwersalnym uczuciem.
Występuje wśród pysznych i pokornych,
bogatych i biednych, a nawet między małżonkami...
Każde serce odczuwa ból samotności.
Nawet Jezus, zanim został wydany i ukrzyżowany,
czuł się samotny, dlatego prosił swoich uczniów,
aby czuwali wraz z Nim.
Wykorzystaj swój czas na budowanie przyjaźni
nawet z indywidualistami, którzy niekoniecznie
mogą pasować do twojego środowiska.
Najlepszymi przyjaciółmi nie zawsze są ci,
których ty najbardziej potrzebujesz.
Odwiedzaj ludzi starszych i chorych,
dziadków, ciocie, wujków.
Swojemu sąsiadowi zaoferuj pomoc.
Prowadź regularną korespondencję...
Pamiętaj, że to, co robisz dla kogoś,
pomaga tej osobie, a jednocześnie pomaga tobie.
Spójrz na siebie jako na osobę wartą miłości,
nawet jeżeli w tej chwili nikt nie klęka
przed tobą z różą w dłoni, aby ci to powiedzieć.
Ale zauważ, że poczucie osamotnienia nigdy nie
znika w ciągu jednej nocy.
Musisz pozbywać się go stopniowo...
każdego dnia.
Mogą być chwile, kiedy zapłaczesz...
ale tylko chwilkę.
Życie toczy się dalej.
A w swoim życiu zdaj się na
Chrystusa jako twego Pana i Zbawcę.
On... ponad wszystkich...
może stać się twoim osobistym
Przyjacielem.
Katie F. Wiebe

natalia

Będe...

Będę kroplą świeżej wody,
na twarzach tych, którzy nigdy nie poznali
rosy czułości,
Będę otwartymi ramionami dla dziecka
poszukującego azylu miłości,
Będę drożdżami włożonymi do ciasta ludzkiego,
Będę uprawiać ziemie leżące odłogiem
i obsiewać gęsto, gdzie żaden siewca nie daje
ziarna za darmo,
bo mam w swoim ofiarnym sercu wielką,
pełną sakwę, aby z niej rozsiewać ziarno.

Z piaskiem mojego życia będę bez przerwy łączyć
cement miłości, i łącząc się z budowniczymi
miast, bojownikami o sprawiedliwość, wraz z
nimi zbuduję domy i świątynie dla dzieci świata.
A ponieważ nikt na mnie nie oczekuje,
aby zjednoczyć się, będę czuwała i walczyła podczas
odpoczynku bliźnich.
Przed Tobą, mój Panie, będę trzymała serce
szeroko otwarte powtarzając codziennie "tak"
mojego "TAK",
jak je powtarzają wierni małżonkowie.
A Ty mi powiesz, że mnie kochasz,
jak ich kochasz
i że ja powinnam kochać tak, jak oni
powinni kochać.
W ten sposób wraz z Tobą dam swoje życie,
przekażę "życie",
Ponieważ będę matką niezliczonych dzieci,
które potem mnie przyjmą, mówiąc mi swoje
imię w światłości Twojego Ojca, Ojca żyjących.

Michael Quist

natalia

Moja nieznana miłość...
O moja piękna, nieznana miłości,
Gdzieś oddychasz i żyjesz
Z dala ode mnie, a może w pobliżu...
Ale nie znam wdzięku rysów twojej twarzy
Ani palców i tkanek, które utkały twoje życie,
Jak nie znam splotu wątku i węzłów
Które zrobiły płótno.
O moja piękna, nieznana miłości,
Chciałbym, żebyś dzisiaj pomyślała
O mnie, jak ja o tobie.
Nie w złotym marzeniu, które nie byłoby mną.
Ale abyś zgodziła się na długą noc niecierpliwego serca
Bo ja także istnieję i jestem PRAWDZIWY,
A ty nie możesz mnie sobie wyobrazić, żeby mnie nie zniekształcić.

O moja piękna, nieznana miłości,
Kocham cię bez twarzy
Ze wszystkich sił chcę teraz dla ciebie
Się wzbogacić, aby móc ubogacić ciebie,
I bez przerwy będę się zaprawiał w dawaniu,
Unikając brania
Ponieważ gdy ty się pojawisz powabna moim oczom,
Nie chcę cię wydrzeć, jak przychodzący złodziej,
Ale chcę cię przyjąć, jak ofiarowany skarb,
Bo skarbem będziesz Ty i Ty siebie oddasz.
O moja piękna, nieznana miłości,
Przebacz mi jutro...
Gdy z ufnością przytulisz się do mnie,
Gdy twój wzrok pożegluje po niebie moich oczu

Nawiedzając jeden po drugim najodleglejsze obłoki,
Przebaczysz mi jako temu, który niestety, znał wiele gestów miłości,
Nauczyłem się ich od innych niż ty i chciałbym ich dzisiaj,
Ze względu na ciebie tak bardzo się oduczyć,
Ponieważ teraz wiem, jak byłoby pięknie,
Żebyśmy szukali i znajdowali razem
Właściwe i bogate akordy, które z naszego życia uczynią śpiew,
Pieśń radości, jak i pieśń smutku.
O moja piękna, nieznana miłości,
Trzeba jeszcze czekać,
I jak bolesne jest nocne oczekiwanie ukochanej bez twarzy!
Lecz wiem, że nasze dwa życia poszukują się i przywołują,
A teraz jestem pewien, że w głębi naszych nocnych
pragnień śpiewa w Światłości pragnienie Boga.
Ojciec nasz, który jest w niebie - patrzy na nas, ukochana,
Wierzę, że od wieków nas kocha szepcząc:
"jeśli tego pragną,
jutro stają się tylko jednością".
Takie jest marzenie Ojca,
Taka będzie nasza synowska decyzja.

Michael Quist

natalia

"Żegnaj"

Pośród cieni wszystkiego co stworzyłam
Nie mogę dłużej trwać
Dawne chwile szczęścia zniknęły
Gdzieś za horyzontem wspomnień
Tylko blask księżyca na miękkiej,
Brązowej ziemi pozostał niezmienny
Pamiętam Ciebie...jakby to było wczoraj (...)
Dziś odebrał mi Cię świat
Niewypowiedziane słowa wróciły do mnie znów
Niemy krzyk w mej głowie
Wiatr znów szeptał do mnie daremny trud
Deszczowe chmury nadchodzą
By znowu igrać z mym światem
Pozwolić Ci odejść nadeszła pora
Wypycham swój plecak złamanymi marzeniami
Ze łzami w oczach zbieram resztki
Tego co jeszcze mi pozostało
Kiedy ciemność zaniknie będę już daleko
Tęskniąc za zimą
Wstrzymując ostatni oddech....

natalia

Smutek.......
Głucha, przytłaczająca pustka&
Mieszająca się z rzeczywistością
Wywiera na mnie nacisk
Odciska piętno
Czasem czuję się jak
Na uwięzi ptak
Moja dusza z bólu krzyczy
Szuka chwili ukojenia
Kiedy ją znajduje...
Znowu spada do krainy cienia

"Nigdy więcej...."

Kiedy ciemność zaniknie
Świt przełamie milczenie
Moje Życie płynie w tobie
Płonie we mnie
Byłeś taki zagubiony
Teraz, kiedy zdecydowałeś się zostać
Pomogę Ci odbudować wszystko na nowo
Prawie słyszę Twój krzyk
Wiesz....Jesteś całą moją mocą
Bez ciebie
nie mogę trwać
już więcej
nigdy więcej......

natalia

Odpłynęła fala zdarzeń
W głąb oceanicznej ciszy
W atramentowej toni
Ulotne wspomnienia
Cząstka mojej duszy
W morzu bezradności
Odpływa w smutku
Dryfując... zataczając kręgi
W nieskończoność

Ciemna noc bezksiężycowa&
Gwiazdy wskazują drogę
Księżyc srebrne buduje mosty
Drzewa szeptają dawno już
Zapomniane historie
Ciemne gałęzie szemrają
Jesienne rzeki obietnic spełnionych
Oplatają krainę naszych słów
Korzeniami napełnionymi mądrością
Napełniasz me zmysły
Tak spokojnie
Skrada się sen...jest już tu
Otula nas kocem
Utkanym z naszych baśniowych
Snów

natalia

Istota, która tworzy
Duchowe pragnienia
Zmieniające życie człowieka
Dusza może rozwinąć skrzydła
Jeśli tylko zechcesz
Wyczuwam w Tobie wiele obaw
Lęków, które spędzają sen z powiek
Jak blednące światło w mroku
Czujesz się zagubiony
Lecz moja wiara sprawi
Że rozbłyśnie
Jakbyś się na nowo narodził
Niezwykła głębia Twej duszy
Nie jednego człowieka zauroczy
Obdarzy mądrością
Nie musisz wypowiadać słów
One płyną z Twego serca
Jeśli zechcesz usłyszysz je
Znajdź w sobie odwagę
By walczyć o swe marzenia

natalia

Wciąż masz mnie, całą mnie
Twoja twarz nawiedza
moje przyjemne sny
Twój głos pozbawił
mnie całego rozsądku
Ale Ty nie przychodzisz do mnie już....
Te rany nie wydają się goić
Ten ból jest wprost za prawdziwy
Tu jest po prostu za dużo,
żeby czas mógł wymazać

Na ziemię spada
Deszcz ciężkich kropli
Ze szkła
Kruche, delikatne
Przysłoniły świat
Płaszczem mgieł
Przybywa zmrok
Przynosi ukojenie
Ucieczkę w sen
Abyś pełen sił i odwagi
Przeżył kolejny dzień

natalia

Ciemne morze mroku
Wokoło żegluje zmierzch
Ciężko oddycham
Poszarpane fragmenty
Wspomnień
Pozbieram ich okruchy
Myśli niespokojne
Bezdech....
Ulotne spojrzenie
Szepty
Bezsilność
Schwytała mnie w swe szpony
Nie wypuści tak łatwo
Zamknęła ma duszę w klatce
Czy kiedyś znów będzie wolna?
Czy kiedyś odzyskam swą twarz?
Czy przywrócę spokojny oddech?

natalia

W zachodu krwawych, ostatnich promieniach
Pragnący śmierci - nie czekając na nic
I znów dzień wstaje, brzask bije z otchłani
Powraca codzienna męka istnienia

Nie muszę skrywać w sobie więcej łez
Poznałam kogoś kto nauczył mnie
Jak ranić siebie
Niszcząc wszystko co jeszcze moje jest
Jak kochać po raz drugi pierwszy raz?
Tulę znów poduszki co mój chłoną żal
Nie potrafię znowu spojrzeć Ci w twarz

natalia

Przemijam
Jak ten liść samotny na wietrze
Czekający na swój czas
Pogodzony ze swym losem
Nie walczy...
Brak mu sił?
Nie
On wie, że to koniec
Wie, że nie ma szans...
Zamykam oczy
Wiatr szepta Twe słowa
Przy Tobie potrafię zatrzymać czas
Ocal mnie od zapomnienia

Tęsknota za każdym
Twoim słowem
Twym gestem
Za Twoim spojrzeniem
Chwilą spędzona z Tobą
Czasem tak bardzo tęsknię
I tak bardzo się boję
Tego co przyniesie nam przyszłość