...Czas...

natalia

Kocham jak nigdy nie kochałam
Kocham jak kochać chciałam
Choć byłam kamieniem -
Ty cud sprawiłeś.
Stałeś sie moim horyzontem
Na Tobie kończą się moje dni.
Ta miłość osuszyła wszystkie łzy.
Wyciągnąłeś do mnie Swoje ręce,
A ja oddałam Ci moje serce.
Wznieciłeś we mnie ogień
Stałeś się muzą mojego istnienia.
Z Tobą wiążą się moje marzenia.
Przebiegam korytarzem swoich myśli
I na końcu widzę Ciebie -
Swiatło moich ciemności
Siła moich słabości.
Jesteś jak gwiazda na ciemnym niebie.
Już zawsze będę kochać tylko Ciebie.

natalia

Szła ścieżką,
Pośród chabrów.
Usiadła na ławce
I zaczęła czytać książkę.
Była jej ogniem w kominku,
Dachem, który chronił ją
Przed deszczem.
Chciałaby przeszyć ją nitką
I otoczyć jak przestwór.
Żeby nigdy jej nie stracić.
Pyłem księżycowym była
Na jej rękach.
Ona czuła, że ją straci...
Wiatr, który wiał przy jej twarzy
Porwał jej ostoje i resztki marzeń.
Wróciła sama.
Idąc ścieżką
Pośród chabrów.
Ale już bez swoich marzeń...

natalia

Promyczku słońca
W szczęściu i nadziei
Ogrzewasz mnie.
Promieniami lekko muskasz
Usta moje,
Które do Ciebie śmieją się.
Policzki rumienią się
Cała rozgrzewam się,
Bo jesteś przy mnie.
Dzieli pare metrów
Ciebie i mnie.
Świecisz swą miłością,
Uczuciem pięknym tak,
Że można by przypisać je
Jako najpiękniejszy kwiat.
A nad nim ptak,
Co śpiewa dla mnie
Piosenki o radości.
Bo przecież trzeba sie śmiać.
Nie wolno się bać.
Ktoś zawsze drogę oświetli.
Wśród burz i zamieci śnieżnych.
Odgoni złe wiatry
I wyjrzy zza chmury.
To mój promyczek słońca
Co trwa przy mnie bez końca.

natalia

Bez kasy Ciebie nie ma.

Oddychasz-płacisz, śmiecisz -płacisz,
Płacisz gdy kochasz, płaczesz, śpisz,
Płacisz gdy głowę masz lub tracisz,
Płacisz gdy masz mniej zero niż.

Spróbuj nie płacić - nie ma Cię!
Znikasz i jesteś przeźroczysty,
Wszędzie usłyszysz nie, nie nie !
Przepadłeś- boś nierzeczywisty!

Ale gdy płacisz- jesteś Ktoś !
Dla Ciebie świat, uciechy, sława,
Powiedzą wszędzie jesteś Gość !
Usłyszysz łase słowa, brawa!

Pamiętaj, kiedyś może być,
Że znów przy duszy nie masz grosza,
Że Ci przestaną brawa bić,
Wyrzucą, kopną i wyproszą!

natalia

Czas.

Wiadomo-czas wymyślił Pan Bóg,
Dołożył pory roku cztery,
Księżyca, słońca zachód, wschód,
Święta, weekendy, urlop, ferie.

Chciał żebyś kasę miał na czas,
Byś punktualnie siadł do stołu,
W porę wyskoczył w góry, w las,
W barze i w łóżku sobie pobył.

Ale Lucyper tak, jak zwykle,
Doprawił rogi i kierunek,
Wynalazł pracę, kredyt, ceny,
Marketing, rynek, wizerunek.
Przydzielił szefa, biurko, faks,

Zakres czynności, harmonogram,
Tyle, co kot napłakał kasy,
Komputer i kłopotów program.
Olej diabelskie wynalazki,

Powróć do Pana dobrych rad,
Rozdaj robotę biednym braciom,
Zatrzymaj kasę, uderz w czad!

natalia

Kiedyś miałam wszystko...
Kiedyś ktoś był przy mnie blisko...
A teraz... żyje w swoim świecie,
Zamykam na klucz drzwi do mojego wnętrza...
Mam przyjaciół... Za wszystko bardzo
Im dziękuję. Ale nie potrafię okazać co
Tak naprawdę w środku czuję...
Chcę żeby oni byli szczęśliwi.
Chcę przy nich być, gdy będzie im źle,
Chcę żeby w końcu w to uwierzyli, że
Jestem i będę przy Nich zawsze już...
Nawet gdy mnie nie będzie już tu,
Będę zawsze czuwać nad Wami,
Będę zawsze pomagać Wam...
Bo gdyby nie Wy, nie śmiałabym się,
Gdyby nie Wy, nie poczułabym co to przyjaźń,
Miłość i oddanie... Co to ciepło...
Gdyby nie Wy, utraciłabym wiarę,
Gdyby nie Wy, sama płakałabym gdzieś...
Gdyby nie Wy, do ściany śmierci przytulałabym się,
Gdyby nie Wy... Nawet nie powstałby ten wiersz.

natalia

To jest jedna chwila.
A może i cała godzina...
Kiedy wszystko staje w miejscu,
Czas nawet zatrzymał się..
Dla mnie...
Na ten jeden moment,
Kiedy nic nie liczy się...
Teraz o tym mówię,
Choć jutro nie pamiętam...
Bo tak naprawdę nigdy
Nie dzielę się tym...
Może nie mam już na to sił..?
Chciałabym aby Ci, których kocham,
Którzy ważni w moim życiu są,
Odnaleźli szczęście swoje,
Abym mogła cieszyć się ich szczęściem.
Bo moje odeszło gdzieś.
Nie szukam już go...
Bo dla mnie już nic nie liczy się...
Czy boję się śmierci? Nie wiem...
Chyba oswoiłam się z nią...
Przecież tak bardzo jej pragnę,
Lecz nie potrafię... Nie potrafię zrobić
Tego o czym dniami i nocami myślę.
Bo mam Was. Przyjaciół, którzy zawsze są,
Którzy zawsze podadzą pomocną dłoń.
Którzy otrą moje łzy, kiedy tak sobie łkam...
Płaczę wtedy ciszej i ciszej... Nie słychać
Już mnie... Czy umarłam? Nie...
Bo przyjaciele za rękę trzymają mnie.

natalia

Odszedłeś odemnie daleko
pozostał mi smutek i żal,
a serce ze zwęgloną miłością wciąż gna.
Ty tego nie widzisz,
Ty tego nie czujesz,
Ty z mej miłości śmiejesz się;
Usta z miłości innej całujesz
I do niej mówisz "Kocham Cię".
Lecz przyjdzie chwila, gdy Cię porzuci
Tak jak Ty porzucileś mnie
I przyjdzie chwila, gdy do mnie wrócisz
A ja powiem Ci:
Spóźniłeś się

natalia

... czuję sie jak śmieć... takie nic...
leżące na podłodze...
coś, co każdy może podeptać...
coś..., co lezy skulone...
zmarzniete...
NIKT pani NIKT ...
nikt nawet mnie nie zauważy...
podepta moje ręce...
skopie moje ciało...
i przejdzie dalej...
jakby nic nie miało miejsca...
a ja przecież mam dłonie, które pragną ciepła...
mam serce, które chce być kochane...
mam duszę...która jest jak zbłąkana, zbity pies...
jestem śmieciem...
przepraszam za moje niegdyś roześmiane oczy
przepraszam za to, że sie kiedys śmiałam...
przepraszam za to, że miałam przyjaciół, których juz nie mam...
przepraszam, że kochałam chłopaka, który był mi zabroniony
przepraszam, że z każdym kolejnym dniem otwierałąm oczy zamiast zasnąć raz na zawsze...
przepraszam, że mówiłam prawdę, kiedy inni myśleli, że to kłamstwa...
przepraszam, że nie myślałam o sobie widząc krzywdę innych
przepraszam, że pocieszałam kiedy było źle
przepraszam, że oddychałam tym samym powietrzem co wy!!
przepraszam za moją barwę głosu
przepraszam za każde słowo...
przepraszam, że mogę chodzić...
przepraszam za dar wymowy
przepraszam za dar słuchu
przepraszam za moją wiarę
i tu także jej braki...
przepraszam za moją miłość do Boga
przepraszam, że nie ćpam...
przepraszam za to, że jestem inna
przepraszam za to, że nie mam taty...
przepraszam za to, że nie potrafię o tym słuchać...
przepraszam za to, że jestem zdrowa...
przepraszam za to, że chciałam miłości...
przepraszam za moje marzenia...
przepraszam za łzy kiedy je gasiłyście...
przepraszam za moja niewiarę...
przepraszam za moje dzieciństwo...
przepraszam za moja niewiedzę...
przepraszam za moją nadzieję...
przepraszam za to, że chciałam być kimś...
przepraszam, że szukałam celu w życiu...
przepraszam, że go nie znalazłam...
przepraszam za moje depresje...
przepraszam za to, że jestem...
przepraszam za to, że nadal żyje...
przepraszam za to, że sie urodziłam...
przepraszam za każde to zdanie...
wybaczcie lecz kocham i tak juz zostanie...

natalia

Jestem tylko małym
promyczkiem, który
oświetla kilka dróg...
jeśli wybierzesz jedną
taka drogę, to może
spotkasz na niej mnie...
Spojrzysz mi w oczy
i powiesz, że to musiało
być przeznaczenie... bo
z tylu różnych dróg
wybrałes właśnie tą na
której ja rysuje swoje
cierpienie... dla Ciebie...
Nasze drogi połączą się,
w jedną długą drogę do
miłości i radości... nasze
życie będzie tylko
w naszych rękach...
To my
Gdzieś za nami świat.

natalia

Tylko jedna z dróg,
to jest ta którą wybierzesz,
czy się poddasz?
Czy nadal będziesz żyć nadzieją?
Wszystko zależy od Ciebie,
nawet najgorszy sen,
kiedyś stanie się tylko snem...
Ludzie, którzy zranili,
będą jakby za mgłą,
nie będą już Cię dręczyć wspomnienia,
nie znikną w oka mgnieniu,
lecz już Cię nie będą ranić...
Bo Ty masz wybór...
Czy chcesz walczyć,
ze swoimi słabościami...
czy się poddasz
i przegrać swoje życie,
wciąż żyć jakby za szybą,
bojąc się, być blisko kogoś...

natalia

Są takie chwile, kiedy czyjaś pomocna
dłoń jest niezbędna,
czyjaś obecność jest ratunkiem,
wybawieniem, otuchą, pocieszeniem.
Jest dobrze, że jest ktoś, do kogo
możesz zwrócić się o pomoc.
Jest dobrze, że Ty jesteś,
by komuś przyjść z pomocą,
po prostu przy nim być. gdy tego potrzebuje.
Jest dobrze, że jesteś...

natalia

Zastanawiam się
co bym w sobie zmieniła.
Mam już odpowiedź:
wszystko
ale nie mogę
Taka jestem
i się nie zmienię
Będę taka do końca
smutna i samotna
ukrywająca ten piekielny ból
w głębi serca
Być może tylko miłość
rozpali we mnie
małą iskierkę nadziei
że będzie lepiej.

natalia

Nie wiem jak to się stało
On wypowiadający te słowa
Jedna sekunda - pęknięte serce
Oczy pełne łez...
Ból nie do wytrzymania
Nie mogłam wtedy myśleć o niczym innym
Chciałam żeby przestało mnie boleć...
Chciałam zapomnieć!
Łzy...
Ból...
Cierpienie...
Nienawiść..
Marzyłam o śnie...
Długim śnie...
Wszyscy wiedzieli co się stało
Jednak nikt nie zapukał do drzwi...
Telefon milczał...
Gdzieś tam moje serce miało nadzieję że nie jestem sama
Myliło się...
Tęsknota rozrywa mnie....
Rozrywa mnie od środka!
Stoję przed lustrem...
płaczę, nienawidzę siebie!
Każdego swojego słowa, myśli , spojrzenia...
Nienawidzę siebie całej!
Jestem słaba, bardzo słaba...
Nie ma już słońca nade mną.
Jest tylko ciemna chmura.
Zimno mi...
Jestem sama...
Zupełnie sama...
Powoli odchodzę...
Każdego dnia jest mnie coraz mniej...
to co ze mnie zostało nienawidzę....

natalia

Zamykam oczy
i wkraczam w świat marzeń...
świat, w którym jesteś blisko,
świat, w którym jestem szczęśliwa, bo mam Ciebie...
świat, który nie zna łez,
świat, którego każdy dzień malowany jest naszym szczęściem,
świat, w którym każdego dnia,
coraz mocniej świeci słońce...
świat, w którym każdej nocy,
niebo przepałnia milion gwiazd...
... widzisz tę najjaśniejszą??
- to NASZA GWIAZDA,
kiedyś była tylko dwoma zagubionymi punktami,
teraz jej blask przyćmiewa inne gwiazdy...
Owierając oczy
wracam jednak do rzeczywistości...
która pomimo wszystko,
z dnia na dzień,
staje się coraz bliższa mojemu sennemu marzeniu(...)