Owoce morza -- Tematy kulinarne

natalia

Homar

Homar należy do morskich skorupiaków z rodziny dziesięcionogów. Rozróżnia się trzy odmiany tego skorupiaka:

Homar europejski – występuje w wodach Anglii, Norwegii i Bretonii.

Homar amerykański – łowiony jest na wybrzeżach Massachusetts oraz Kanady.

Homar afrykański – żyje na wybrzeżach całej Afryki.

Homary preferują wody zimne lub nieco chłodniejsze. Z wyglądu przypomina nieco raka, ale jest od niego znacznie większy. Długość ciała wynosi maksymalnie ok. 75 cm, natomiast waga ok. 500 g. Ciało pokryte jest z zewnątrz grubą pokrywą. Na odwłok składa się siedem pierścieni, w których znajduje się delikatne, białe mięso. Pierwsza para odnóży przekształcona jest w sporej wielkości szczypce, które także są jadalne. Ubarwienie pancerza bywa różne, zależy od gatunku homara i środowiska, w którym żył. Zazwyczaj była zielonawe albo lekko czerwone, po ugotowaniu przybiera barwę czerwoną.

Homar dostępny jest w sprzedaży żywy. Jeśli na jego ciele widoczne są pomarańczowe plamki, to znaczy, że jest już martwy. Martwy homar może być przyczyną zatrucia, dlatego nie należy takiego przygotowywać. Żywe homary nie powinny mieć żadnych uszkodzeń i śladów skaleczeń. Jeśli chcemy sprawdzić jego świeżość, trzeba chwycić go po obu stronach ciała i podnieść do góry, jeśli podwinie ogon, to znaczy że jest świeży. Warto też pamiętać, że samice mają więcej mięsa niż samce, dlatego lepiej kupować płeć żeńską. Płeć rozpoznaje się po małych wyrostkach zanikowych za ostatnią parą odnóży. Samiec posiada je sztywne, natomiast samica małe i bardzo delikatne.

Jeśli chcemy ugotować homara należy go wsadzić żywego do wrzącej wody. Gotowanie trwa ok. 2 minut, chyba, że okaz jest duży, to wtedy należy wydłużyć gotowanie nawet do 12 minut. Jednak przedtem musimy go związać, aby nie walczył. Jeśli ta metoda wydaje się nam niezbyt humanitarna, to rozwiązaniem jest wsadzenie homara na 20 minut do zamrażarki. Ostatnio popularne w sprzedaży są także urządzenia elektryczne, które porażają homara prądem. Ponoć mięso takiego skorupiaka jest później znacznie smaczniejsze. Po ugotowaniu mięso wyjmuje się z pancerza. Jeśli chcemy go piec, to można go przekroić na pół, wzdłuż całego ciała. W każdym przypadku trzeba usunąć skrzela, żołądek, wątrobę i czarne jelito.

Po ugotowaniu musimy go niezwłocznie zjeść. Ugotowanego w wywarze lub upieczonego w piekarniku podaje się z sosami np. majonezowym. Może stanowić także jeden ze składników zupy rybnej. Warto pamiętać, że zmiażdżony pancerz nadaje niepowtarzalnego smaku i aromatu wszystkim zupom rybnym. Bardzo ceniona jest również ikra homara, którą wykorzystuje się do przygotowania sosów. Mięso z homara przyrządzone w każdy sposób jest bardzo smaczne i zdrowe, dlatego nie wykluczajmy tego skorupiaka z naszego menu.

natalia

Kalmary

Kalmar, zwany także kałamarnicą, należy do gromady głowonogów. Kałamarnice żyją na dużych głębokościach ok. 25 m, a czasami nawet ok 2000 m. Poławiane są w dużych ilościach m.in. na hiszpańskich wybrzeżach. Tam też stanowią jeden z ważniejszych składników miejscowej kuchni. Ciało kalmara ma cylindryczny kształt z dziesięcioma ramionami i pokryte jest cienką, chitynową muszlą. Wewnątrz znajduje się m.in. worek czernidłowy z czernidłem. Substancję tą można także wykorzystać np. do barwienia sosów, ryżu i makaronu.

Kalmary można kupić w sklepie, oczywiście martwe. Zanim zabierzemy się za przyrządzanie kałamarnicy, należy usunąć z niej cienką skórkę, chitynową muszlę oraz wnętrzności. Trzeba być bardzo ostrożnym wyciągając worek czernidłowy, aby się nie rozlał. W dalszej kolejności należy odciąć ramiona oraz otwór gębowy. Kalmary można smażyć w głębokim tłuszczu, dusić w wywarze Doskonale pasują do nich usmażone na patelni warzywa lub makaron po chińsku.

natalia

Kraby

Kraby są skorupiakami należącymi do rzędu dziesięcionogów. Zamieszkuje trawiaste lub skaliste dna morskich i rzecznych wybrzeży. W prawdzie preferuje ciepłe wody, ale można go także spotkać w chłodniejszych – zarówno słonych, jak i słodkich. Występuje również na wybrzeżach Morza Bałtyckiego. W Polsce spotykane sią trzy gatunki tego skorupiaka:

Krab brzegowy – łowiony m.in. na wybrzeżach Bałtyku.

Krab wełnistoręki – spotykany w polskich rzekach.

Krabik amerykański – pochodzi z wybrzeży Ameryki Północnej, ale występuje także na Martwej Wiśle.

Charakteryzuje się krótkim, trapezowatym kształtem ciała, które jest pokryte twardym pancerzem. Posiada silnie zredukowany odwłok oraz krótkie czułki. Wielkość oraz waga kraba może być bardzo różna, zależy od gatunku i środowiska, z którego krab pochodzi. Rozpiętość odnóży może sięgać nawet 3 m długości.

W sklepach można kupić żywe kraby. Zawsze należy wybierać tylko te najbardziej żwawe okazy, które jednocześnie są najcięższe. W świeżym krabie po potrząśnięciu nie powinna chlupać woda. Mięso kraba jest bardzo smaczne i delikatne, znajduje się pod pancerzem i w szczypcach. Szczególnie cenione są te ostatnie, stanowią one stały element kuchni azjatyckiej.

natalia

Krewetki

Krewetki są skorupiakami należącymi do rodziny dziesięcionogów. Zamieszkują przybrzeżne wody mórz i oceanów – zarówno ciepłych, jak i zimnych. Istnieje wiele gatunków krewetek, różniących się od siebie kolorem, wielkością, smakiem i wieloma innymi cechami. Przykładowo: krewetki różowe bouquet osiągają długość 12 cm, natomiast krewetki czerwone maksymalnie 7 cm, a szare tylko 5 cm. Łowione są w wielu krajach Europy, m.in. we Francji, Hiszpanii, także na wybrzeżach Morza Północnego oraz poza Europą np. w Kanadzie, Japonii i Afryce.

Świeżo złowione krewetki można kupić tylko na łowiskach. Powinny być wówczas suche i jędrne. Jeśli są wiotkie i miękkie, to znaczy, że są nieświeże. Bardzo szybko się psują, dlatego nie należy zwlekać z ich przyrządzeniem. W sklepach zazwyczaj można kupić krewetki mrożone lub w puszkach. Krewetki pochodzące z wód zimnych są smaczniejsze od pozostałych. Stanowią doskonały element zup, szaszłyków, sosów i past. Można je także smażyć w maśle lub w cieście. Smaczne są również przyrządzone w piekarniku, gotowane na parze, albo duszone. Popularne i smaczne są placuszki oraz tapas z tych skorupiaków. Dobrze komponują się także z ryżem makaronem i surowymi warzywami. Wówczas podawane są na zimno.

natalia

Langusta

Langusta jest skorupiakiem należącym do rzędu dziesięcionogów, zamieszkujących skaliste dna morskich wód strefy ciepłej i gorącej. Rozróżnia się cztery odmiany tego skorupiaka:

Langusta czerwona – zwana inaczej bretońską lub królewską, stanowi najlepszą bo najsmaczniejszą odmianę.

Langusta portugalska – niemniej smaczna od czerwonej, ale tańsza.

Langusta afrykańska – ma brunatny kolor i nieco słodszy smak od innych.

Langusta mauretańska – jest smaczna, choć odrobinę mdła.

Zanim langusta osiągnie wiek dorosłości i ok. 23 cm długości, musi przejść przez ponad dwadzieścia mutacji. Obiektem połowu są dorosłe, pięcioletnie okazy, osiągające długość nawet 50 cm i wagę 4 kg. Niestety, langusta w ostatnich latach stała się rzadkością, ale nadal jest dostępna w sprzedaży.

W sklepach langusty zazwyczaj sprzedawane są żywe. Oczywiście, może się zdarzyć, że jakaś zdechnie – nie należy jej wybierać. Żywe, dobrej jakości langusty są żwawe i mocno biją ogonem, gdy się je podnosi do góry i nie mają żadnych uszkodzeń. Długie i wrażliwe czułki mogą być uszkodzone, nie ma to żadnego znaczenia. Langustę gotuje się w wodzie. Zazwyczaj wsadza się ją do wrzącej wody żywą, ale możemy oszczędzić jej cierpienia, poprzez wcześniejsze wsadzenie do zamrażarki na 20 minut. Czas gotowania nie powinien przekraczać kilku minut, chyba, że jest to wyjątkowo duży okaz, wtedy można wydłużyć czas gotowania do ok. 12 minut. Można ją także smażyć po uprzednim przekrojeniu na pół jednym cięciem wzdłuż ciała. Generalnie, langustę przyrządza się podobnie jak homara, należy jednak pamiętać, że jadalne mięso znajduję się tylko na odwłoku.

natalia

Małże

Małże są to mięczaki należące do podtypu muszlowców. Zamieszkują wody słodkie i słone na całej kuli ziemskiej. Mają podwójną złożoną muszlę. Najpopularniejsze małże to małże wenus, żyjące na wybrzeżach Atlantyku, kanału La Manche, Kanady, Normandii, Bretanii i w Morzu Śródziemnym. Małże najczęściej mają ciemną muszlę w najróżniejszych odcieniach w zależności od gatunku. Mięso małżów miewa żółty, czerwony, albo pomarańczowy kolor, jest delikatne i jędrne.

Najczęściej spotykane w sprzedaży są małże szare, ale najsmaczniejsze mięso mają małże czarne i europejska wenus. We Włoszech popularna jest mała wenus, którą Włosi wykorzystują do przyrządzania sosów do makaronu. Dostępne w sprzedaży małże najczęściej są żywe. Należy wybierać tylko te, które są szczelnie zamknięte lub po dotknięciu zamykają się. Jeśli małż jest długo otwarty, to znaczy, że jest nieświeży. Zanim małże się ugotuje trzeba je dokładnie oczyścić z wodorostów i mniejszych skorupiaków, które mogą znajdować się na muszli. Małże gotuje się bez użycia wody, ponieważ same wydzielają słonawy i bardzo smaczny sok. Czas gotowania nie powinien przekraczać 2 minut. W trakcie gotowania muszle się lekko otwierają. Jeśli to nie nastąpi, to znaczy że małż był nieświeży i trzeba go wyrzucić. Ponadto małże doskonale nadają się do zup lub jako dodatek do innego dania z ryb lub owoców morza.

natalia

Mątwa

Mątwa należy do mięczaków zaliczanych do rzędu dziesięciornic. Zamieszkuje płytkie wody mórz i niemal zawsze ukrywa się wśród raf koralowych. Jej wygląd zewnętrzny, długość oraz waga bywają różne w zależności od gatunku i otoczenia, w którym akurat się znajdują. Dzieje się tak, ponieważ mają zdolność do upodabniania się do podłoża. Mątwy mają duży worek trzewiowy z płetwami oraz ramiona chwytne, znajdujące się przy głowie. W worku trzewiowym jest tzw. worek czernidłowy, który mątwa wykorzystuje w sytuacji zagrożenia. Wówczas wypuszcza brązową ciecz (sepię), która dezorientuje i odstrasza przeciwnika.

Mątwa jest powszechnie dostępna w sprzedaży, co oznacza, że można z niej także przygotować jakąś potrawę. Tego mięczaka przyrządza się podobnie jak kalmara. Można go smażyć w głębokim tłuszczu z czosnkiem, dusić w wywarze z warzyw. Z mątwy można także zrobić pyszne szaszłyki. Doskonale pasuje do ryżu albo smażonych warzyw np. białej fasoli. Popularne w Hiszpanii jest danie z duszonych w sepii mątw. Dobrą propozycją jest także risotto z mątw, albo mątwy z bobem, czy papryką i rodzynkami.

natalia

Mule

Mule są to mięczaki o niewielkim i podłużnym kształcie. Obejmują bardzo wiele odmian, przez co ich cechy morfologiczne są także odmienne. Żyje w morskich, przybrzeżnych wodach płytkich na obszarze całej Europy. Najpopularniejsze są mule francuskie i hiszpańskie. Mule francuskie są mniejsze i bardziej wypukłe, ale za to smaczniejsze od hiszpańskich, które są większe i bardziej płaskie. Najlepsze francuskie mule hodowane są na drewnianych palach w wiosce Charon (zatoka Aiguillon). Ich mięso jest bardzo mięsiste i smaczne. Pochodzące z Morza Śródziemnego mule hodowane są na sznurach. Pozyskiwane sztucznie mule, generalnie, są większe od tych dzikich, ale też mniej smaczne.

Mule które możemy kupić w sklepie zazwyczaj pochodzą z takich właśnie hodowli i są zapakowane w specjalnych skrzyniach lub workach. Wybierając mule należy wybierać tylko te okazy, które mają zamknięte muszle lub które po dotknięciu same się zamykają. Jeśli mule są otwarte i nie reagują na dotyk, to znaczy, że są martwe nie nadają się do spożycia. Nie należy ich także przechowywać w wodzie, ponieważ się pootwierają. Zanim przystąpimy do przyrządzania muli, trzeba je dokładnie umyć i oczyścić z bisiorów. Można je gotować, dusić w wywarach z jarzyn, piec w piekarniku i na grillu oraz smażyć w woku. Doskonałe są także podane jako przystawka do innych dań z ryb lub owoców morza. Pasują do ryżu, makaronu, surowych warzyw i kiszonej kapusty. Mule wykorzystane jako dodatek do zup, mogą nadać im wspaniałego morskiego smaku i aromatu.

natalia

Ostrygi

Ostryga należy do małżów morskich. Żyje w pobliżu brzegów wód ciepłych i umiarkowanych, choć jest także popularnym obiektem hodowli w sztucznych zbiornikach wodnych. Znana z hodowli ostrygi europejskiej jest przede wszystkim Francja. Rozróżnia się tam kilka znaczących w hodowli ostryg regionów: Normandia, Bretania, Dolina Loary, Poitou-Cherentes, Arcachon-Akwitania oraz Morze Śródziemne. Poza najsłynniejszymi francuskimi ostrygami, popularne są także ostrygi portugalskie, które pochodzą ze zbiorników wodnych w Marennes-Oléron, gdzie są dodatkowo uszlachetniane. Uszlachetnienie to polega na trzymaniu ostryg w starych zaglonionych bagnach. Tam, dzięki okrzemkom (glonom) ostrygi nabierają zielonego koloru i niepowtarzalnego smaku. Ostrygi ze względu na sposób hodowli klasyfikuje się na:

claires – czyli te, które przebywały w zbiornikach hodowlanych.

Fines de claires – to te, które przebywały w zbiornikach hodowlanych przez okres 4 tygodni.

Spéciales de claires – które przebywały w zbiornikach hodowlanych najdłużej, a więc ok. 2-6 miesięcy.

Jednak do naszej kuchni nie trafiają tylko ostrygi z hodowli, zdarzają się także te dzikie, z prawdziwych morskich toni. Wzdłuż wybrzeży przypływają całe ławice dziko żyjących ostryg. W lecie (w okresie ich rozmnażania), poławiacze ostryg stawiają w wodzie drewniane belki, do których licznie przyczepiają się larwy ostryg. Te maleńkie ostrygi niemal od razu zaczynają wytwarzać muszle. Z czasem ostrygi powiększają swoje rozmiary. Nie sprzedaje się ich, aż nie osiągną pożądanej w handlu wielkości.

Ostrygi, które są w sprzedaży, w zależności od swojej wagi, są numerowane. Wielkość zależna jest od wieku ostryg, ale nie oznacza to wcale, że największe są najsmaczniejsze. Sprzedawane są zawsze żywe, w szczelnie zamkniętych muszlach. Jeśli są otwarte lub nie zamykają się po dotknięciu, to znaczy, że ostryga jest nieświeża i trzeba ją wyrzucić. Ostrygi najczęściej je się na surowo z odrobiną soku cytrynowego. Taka forma dania powoduje, że nie można zwlekać ze spożyciem świeżo kupionych ostryg. Podane są zawsze na półmisku pełnym owoców morza. Mimo takiej, popularnej formy podania ostryg, można także robić z nich zupę, piec w piekarniku, smażyć w głębokim tłuszczu, dodawać do tatarów lub marynować. Nie ma przeciwwskazań, by świeże ostrygi przechowywać przez krótki czas w lodówce, ale wtedy muszą być w opakowaniu i położone wypukłą stroną muszli do dołu. Zanim podamy je do stołu, dobrze jest trzymać je w lodówce, jednak pod przykryciem, które zapobiegnie otworzeniu się muszli.

natalia

Ośmiornica

Ośmiornica jest mięczakiem należącym do głowonogów. Żyje w wodach morskich ciepłych i umiarkowanych, blisko dna i raf koralowych. Jej cechy zewnętrzne są zróżnicowane w zależności od gatunku. Długość ciała waha się od 1,5 cm – 5 m. Ośmiornice mają także, podobnie jak kalmary, woreczek czernidłowy, który w razie potrzeby służy im za mechanizm obronny. Rozpuszczona w wodzie ciemna ciecz (sepia) dezorientuje i odstrasza przeciwnika. Poruszają się ruchami odrzutowymi, pełzają po dnie, albo czasami biernie unoszą się z prądem wody. Zaobserwowano także przypadek ośmiornicy, która biegała po dnie na dwóch tylko ramionach. Dzięki bezszkieletowemu ciału mogą przeciskać się przez wąskie szczeliny. Wbrew pozorom są to bardzo sprytne zwierzęta, potrafią radzić sobie nawet w szczególnie trudnych warunkach.

Mięso ośmiornicy jest dostępne w sprzedaży przez cały rok. Charakteryzuje się gumowatą konsystencją, pachnie jodem, ale za to ma niezwykle delikatny smak. Zanim przystąpimy do przygotowywania ośmiornicy, trzeba ją dobrze zbić tłuczkiem, aby mięso było bardziej miękkie. Potem trzeba ją dobrze opłukać i włożyć do gorącej wody, by jeszcze bardziej zmiękła (ale nie gotować). Dopiero, po kilkunastu minutach można zacząć ją gotować na wolnym ogniu. Czas gotowania jest dość długi bo 2-4 godzin. Można ją także dusić. Smaczna jest podana z sosem winegret lub z ziemniakami, czy kaszą bulghur. Mięczak ten jest częstym składnikiem kuchni śródziemnomorskiej. Duża ośmiornica jest nieco podobna w smaku do homara, jednak małe są bardziej cenione, ponieważ są smaczniejsze.

natalia

Przegrzebek

Przegrzebek jest rodzajem małżów morskich, żyjących głównie blisko brzegów na piaszczystych lub roślinnych dnach morskich. Jest mięczakiem dwuskorupowym, co oznacza, że okryty jest dwiema muszelkami. Na powierzchni muszli widoczne są promieniście ułożone żebra oraz pofalowane brzegi. Barwa zazwyczaj jest kremowopomarańczowa lub piaskowa. We Francji zwane są także muszlami św. Jakuba. Największe połowy przegrzebków są w regionie Breanii i Normandii. Tamtejsze prawo zabrania łowienia muszli mniejszych niż 10-11 cm i poza okresem zimowym. Ma to na celu ochronę populacji przegrzebków. Poza naturalnym źródłem tych mięczaków, są także sztuczne. Wiele dostępnych na rynku przegrzebków pochodzi z hodowli.

Największa ilość tych mięczaków jest w okresie ich połowu, a więc od października do kwietnia, ale samo mięso jest dostępne przez cały rok (zazwyczaj pochodzi ono z hodowli). Muszle mają ok. 15 cm szerokości i zawierają ok. 90 g mięsa o cylindrycznym kształcie. Wewnątrz muszli mogą się także znajdować różowe lub pomarańczowe jajeczka. Jeśli dokonujemy zakupu, warto wybierać te okazy, które mają mięso w kremowym kolorze, bez żadnych uszkodzeń i przebarwień. Jeśli kupujemy przegrzebki w muszlach, to wybierajmy tylko takie, które są szczelnie zamknięte, albo które zamykają się po dotknięciu. Otwarte są nieświeże. Muszle przegrzebków są żaroodporne, dlatego można ich używać jako kokilki do zapiekania dań z tych mięczaków. Wyśmienite są również gotowane na parze, opiekane lub podane jako szaszłyki, także z różnymi sosami. Wielu kucharzy używa ich jako składnik sałatek. Znakomity smak i morski aromat przegrzebków, wzbogaci wiele potraw z ryb i owoców morza.

natalia

Rak

Rak jest skorupiakiem należącym do podtypu stawonogów. Zamieszkuje wody słodkie i czyste biologiczne środowiska wodne stawów i innych zbiorników. Z powodu silnego zanieczyszczenia środowiska populacja raków w ostatnich latach znacznie się zmniejszyła. Obecnie wyróżnia się ok. 30 tysięcy gatunków tego skorupiaka, których nie sposób tu wymienić. W Polsce występują raki: stawowy, szlachetny i amerykański. Cechy morfologiczne raka, takie jak kolor, wielkość, tryb życia, mogą się znacznie różnić wśród różnych jego populacji. Jednak we wszystkich przypadkach zwierzę to ma wyraźnie segmentowane ciało, które u większości gatunków jest pokryte twardym pancerzem. Raki łowione są w całej Europie, Ameryce i Australii. Obecnie popularna jest też hodowla raków w sztucznych zbiornikach w celach handlowych.

Raki obecne są w sprzedaży przez cały rok, głównie dzięki wspomnianym hodowlom. Najczęściej żywe, ale zdarzają się też mrożone lub ugotowane. Żywe raki są bardzo żwawe i po podniesieniu ich do góry podwijają pod siebie ogony. Brak tych zachowań świadczy o tym, że są już nieświeże. Raki gotuje się żywe, ale jeśli chcemy oszczędzić im cierpień, możemy wcześniej wsadzić je na 20 minut do zamrażarki. Ugotowane trzeba oczyścić, wyciągając środkową część płetwy, po to by usunąć jelito, które może nadać gorzki smak mięsu. Jadalne mięso znajduje się w ogonie i szczypcach. By je wydobyć nie trzeba posiadać szczególnych umiejętności. Raka można także gotować w wywarach z jarzyn, albo smażyć. Pancerz bywa często wykorzystywany do gotowania zup lub sosów, ponieważ nadaje im doskonały smak i aromat.

natalia

Sałatka z Krewetek i Truskawek

Truskawki i owoce morza to całkiem zgrana i smaczna para.

Składniki: 2 porcje

300-400 g oczyszczonych krewetek
150-200 g świeżych truskawek
jeden woreczek ugotowanego brązowego ryżu
5-6 suszonych moreli, drobno posiekanych
5 łyżek jogurtu naturalnego
1/2 limonki
1/2 szklanki mąki kukurydzianej
1/4 szklanki mleka
1 jajko
sól
pieprz
1/3 łyżeczki papryki chili w proszku
3/4 szklanki oliwy z oliwek
Opis przygotowania: 25 min.

Krewetki umyć i osuszyć. Mąkę zmieszać z jajkiem i mlekiem, mieszać, aż do uzyskania konsystencji gęstej śmietany (jeśli coasto jest za gęste, dodać odrobinę mleka). Krewetki zanurzać w cieście i wrzucać na patelnię, smażyć w rozgrzanej oliwie przez ok. 5 minut, aż będą rumiane. Obsmażone w cieście krewetki wyłożyć na papierowe ręczniki, by obciekły z tłuszczu i ostudzić. Truskawki umyć, oszuszyć, usunąć szypułki, pokroić w plasterki, skropić sokiem z limonki i przełożyć do salaterki. Jogurt wymieszać z solą, pieprzem i papryką chili. Ryż i posiekane suszone brzoskwinie wsypać do salaterki z truskawkami, delikatnie wymieszać. Na ryż z truskawkami wyłożyć jogurt z przyprawami, ale nie mieszać całości! Na wierzch ułożyć ostudzone krewetki w cieście. Podawać.

natalia

Krewetki z Gorgonzzolą w Cieście piwnym

Składniki: 4 porcje

8 dużych krewetek
8 kawałków sera gorgonzolla
8 kawałków czosnku
pieprz
ciasto piwne (patrz: przepis na ciasto piwne)
Opis przygotowania: 30 min.

Krewetki rozciąć na połówki. Jedną połówkę nabić na widelczyk lub patyczek. W środek nabić, kawałek sera i czosnek. Zamknąć drugą połówką krewetki. Oprószyć pieprzem. Zanurzyć w cieście i smażyć we wrzącej oliwie.

natalia

Grillowane Krewetki z Limonką

Składniki: 4 porcje
16-20 krewetek tygrysich
4-5 łyżek oliwy z oliwek
sok z 2 limonek
świeżo zmielony czarny pieprz
sól
limonka do podania
Opis przygotowania: 20 min.

Marynatę przygotować przez zmiksowanie oliwy z sokiem z limonki. Doprawić solą i pieprzem. Następnie obrane ze skorupek krewetki moczyć w marynacie i nakładać na ruszt, obracając, aż będą gotowe. Podawać posypane dodatkowo pieprzem.