Rak żołądka

natalia

Rak żołądka
Gruczolakorak żołądka jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych. Jednak w ciągu ostatnich 50 lat w Europie Zachodniej i USA spada liczba nowych przypadków tej choroby. W Polsce cały czas utrzymuje się na wysokim poziomie, zarówno pod względem zachorowań (3447 przypadków u mężczyzn i 1903 przypadki u kobiet w 2002 r.), jak i zgonów.
Według Światowej Organizacji Zdrowia, jedną z głównych przyczyn tego raka jest zakażenie bakterią Helicobacter pylori, tą samą, która odpowiedzialna jest za wystąpienie większości spotykanych wrzodów żołądka. Poza tym swoją niekorzystną rolę odgrywają azotany i azotyny oraz tytoń i alkohol.

Czynniki ryzyka
• Infekcja bakterią Helicobacter pylori - choć należy pamiętać, że większość zakażonych osób nie zachoruje na nowotwór.
• Wiek - pomiędzy 50. a 80. r. ż.
• Płeć - dwa razy częściej chorują mężczyźni.
• Występowanie raka żołądka w rodzinie (u rodziców i rodzeństwa).
• Występowanie innych dziedzicznych nowotworów (stanów przednowotworowych) w rodzinie, a także osoby z mutacją genów BRCA1 i BRCA2 (odpowiadają one głównie za raka piersi i jajników).
• Spożywanie dużych ilości pokarmów wędzonych, solonych, marynowanych i zawierających szkodliwe azotyny i azotany (np. bekon, szynka, salami). Podobnie szkodliwe jest czerwone mięso (szczególnie z grilla).
• Palenie tytoniu, picie nadmiernych ilości alkoholu.
• Wcześniejsza operacja żołądka, np. usunięcie wrzodów - wówczas żółć i soki trzustkowe mogą przechodzić do żołądka wywołując jego podrażnienie i zapalenie, a u niektórych osób raka.
• Anemia złośliwa - rzadka choroba krwi i żołądka.
• Polipy żołądka.
• Grupa krwi A - z niewiadomych przyczyn osoby z grupą krwi A są bardziej narażone na rozwój raka.
• Otyłość.
• Miejsce pochodzenia i zamieszkania - rak jest częstszy w Japonii, Korei, Europie Wschodniej i Ameryce Łacińskiej.

Profilaktyka
Aby bronić się przed rakiem żołądka należy: unikać wymienionych pokarmów, czyli: salami, wołowiny peklowanej, szynki, bekonu, pokarmów solonych, marynowanych i wędzonych, a jeść dużo warzyw i owoców, szczególnie zielonych, pomarańczowych i ciemnożółtych (bogate w witaminę C i beta-karoten), takich jak botwinka, szpinak, bataty, mango oraz cała „rodzina" kapusty razem z brukselką, kalafiorem i brokułami; unikać palenia i picia alkoholu; koniecznie leczyć wrzody żołądka oraz infekcję Helicobacter pylori.

Objawy
Rak żołądka może długo rozwijać się bez żadnych objawów (niestety zdarza się to często), które najczęściej pojawiają się dopiero przy jego znacznym zaawansowaniu.

Uważa się, że najwcześniejszym objawem tego rodzaju nowotworu jest mikroskopowe krwawienie, które można wykryć jedynie badając kał na krew utajoną. Inne objawy dotyczą najczęściej raka zaawansowanego i obejmują ból lub ucisk w nadbrzuszu, czarne jak smoła stolce, wymioty z krwią (lub „fusami od kawy"), wymioty po posiłkach, osłabienie, utratę wagi ciała, uczucie wypełnienia po posiłku i wzdęcia. We wcześniejszych etapach ból brzucha jest łagodzony i maskowany przez pożywienie, później pokarmy nie wpływają już na jego natężenie.

Diagnostyka
Raka żołądka rozpoznaje się na podstawie gastroskopii i/lub zdjęć kontrastowych z tzw. papką barytową. W trakcie gastroskopii pobiera się próbkę „podejrzanej" tkanki i bada następnie pod mikroskopem. Dopiero to badanie ostatecznie potwierdza diagnozę.
Aby stwierdzić, jak bardzo zaawansowana jest choroba, lekarz może także zlecić wykonanie tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego, zdjęcia RTG klatki piersiowej czy endoskopowej ultrasonografii.

Leczenie
W leczeniu wykorzystuje się głównie skalpel chirurga, chemioterapię i/lub radioterapię.
Jeśli możliwa będzie operacja, to wycina się cały żołądek lub jego część (w operacji zwanej gasterktomią) razem z okolicznymi tkankami i węzłami chłonnymi. Pozostałą część żołądka lub przełyk łączy się potem z jelitem cienkim.
Chemioterapię stosuje się najczęściej w połączeniu z innymi metodami, np. razem z radioterapią po wycięciu raka we wczesnych stadiach.
Duże nadzieje w niektórych typach tego raka wiąże się z preparatem Imatinib, nowym lekiem stosowanym głównie w leczeniu białaczek. Leczy się nim jednak tylko rzadki typ nowotworów żołądka zwanych GIST.

pawel1985

hmmm widze ze to niezbyt ciekawa choroba wiec nikomu jej nie zycze smuci troszkie to ze wiele osob choruje na raka w roznych postaciach ale no coz zycie jest okrotne ja wiem jak sie meczy osoba ktora ma raka (moi bliscy na to chorowali) i wiem tez ze to mozna leczyc ale niestety ta terapia nie jest zbyt przyjemna dla czlowieka no niestety wyniszcza bardzo organizm ehhh oby nigdy nikt z nas i z naszych bliskich na to nie zachorowal tego zycze wszystkim z calego serca ......

natalia

REZONANS MAGNETYCZNY

Pierwsze udane przekroje ciała ludzkiego magnetycznym rezonansem wykonano w 1973 r., choć rezonansowe właściwości jąder atomowych odkryto już w latach 40. Jak się już wtedy okazało, technika MR może być wykorzystywana do oceny stanu anatomicznego i czynnościowego dowolnie wybranych tkanek i narządów.

Jak to działa?

Podstawy fizyczne zjawiska rezonansu magnetycznego są trudne i wymagają odpowiedniej wiedzy z fizyki i matematyki, my jednak raczej skupimy się na możliwościach diagnostycznych tej metody.

Generalnie możliwość obrazowania w tym badaniu zachodzi m.in. dlatego, że chory podczas badania w pozycji leżącej na plecach wprowadzany jest do tunelu o jednorodnym i stałym polu magnetycznym. Wykorzystywana jest więc właściwość jąder wodoru. Mówiąc obrazowo - tworzona jest mapa rozkładu jąder atomowych wodoru w ciele człowieka. Jeśli sygnałom tym przypisze się odpowiednią skalę szarości, to ujawnią się one na ekranie monitora telewizyjnego i na zdjęciach jako obszary o różnym stopniu zaczernienia.

Uzyskiwanie obrazów warstwowych natomiast jest możliwe w tym badaniu przez wybiórcze pobudzanie protonów, a następnie przetwarzanie danych przez komputer.

Dodatkowy kontrast

Po wprowadzeniu do badań metody rezonansu magnetycznego okazało się, że badanie to ma także ograniczony zakres i również wymaga zastosowania środków kontrastowych. W przypadku MR zastosowanie znajdują paramagnetyki, ferromagnetyki i diamagnetyki (różnią się pomiędzy sobą podatnością magnetyczną), dzięki którym możliwa jest ocena nie tylko struktury, ale także funkcji tkanek i narządów. Za jego pomocą bada się wydzielanie nerkowe, ogniska zapaleń, ukrwienie tkanek i narządów.

Obecnie jako środek kontrastowy w MR szerokie zastosowanie znajduje gadolinium Gd3+ (pierwiastek, należący do rodziny lantanowców), stosuje się ponadto mangan Mn2+ i żelazo Fe2+.

Kiedy rezonans magnetyczny?

Wskazania do wykonania badania z wykorzystaniem rezonansu magnetycznego są bardzo podobne jak w przypadku tomografii komputerowej. Warto jednak podkreślić, iż badanie to jest jeszcze dokładniejsze i wnosi więcej informacji, choćby dlatego że dostarcza wiadomości na temat wielkości, kształtu i umiejscowienia różnych zmian chorobowych, a to dzięki możliwości trójwymiarowego obrazowania oraz większej czułości kontrastowej.

Za pomocą rezonansu uzyskuje się bardzo dobre obrazy kręgosłupa i otaczających go przestrzeni. Rezonans magnetyczny może zastąpić tomografię komputerową również w diagnostyce nowotworów oraz procesów zapalnych.

Drugim istotnym obszarem zastosowań klinicznych rezonansu jest układ mięśniowy i szkieletowy. Metoda ta bowiem umożliwia uwidocznienie elementów niedostępnych badaniu za pomocą promieni rtg np. szpiku kostnego. Duże znaczenie ma także możliwość wykorzystania rezonansu w angiografii. Różnice w intensywności sygnałów, jakie emituje krew i ściany naczyń, umożliwiają bardzo dobre uwodocznienie jam serca i mięśnia sercowego.

Szczegółowe zalecenia, do których wykorzystywany jest rezonans magnetyczny, obejmują:

guzy mózgu,
obrazy układu nerwowego w stwardnieniu rozsianym,
guzy kanału kręgowego,
przepuklinę głównie w zakresie kręgosłupa szyjnego i piersiowego, czyli popularne dyskopatie,
elementy stawów,
zmiany zwyrodnieniowe szczególnie w zakresie stawów kolanowych,
wczesne przerzuty nowotworowe przed wystąpieniem objawów klinicznych.

Uwaga na metale

Jednym z nielicznych przeciwwskazań do wykonania badania rezonansu magnetycznego są metalowe protezy w organizmie. Osoby z wszczepionymi stymulatorami, endoprotezami stawów, zespoleniami kości za pomocą metalowych śrub, pewnymi typami zastawek serca przed wykonaniem badania powinny skonsultować się z pracownią rentgenowską, w której będzie wykonywane badanie, by upewnić się, czy jest ono dla nich całkowicie bezpieczne. Nie zaleca się także stosowania tego badania bezpośrednio po zabiegach operacyjnych.

Techniki tomografii komputerowej

Badanie dynamiczne TK - dotychczas najpopularniejsze - znalazło zastosowanie głównie w rozpoznawaniu obszarów gorszego ukrwienia, różnicowaniu charakteru zmian i ocenie unaczynienia w nowotworach.

Nową techniką wprowadzoną na początku lat 90. jest badanie spiralne TK (spiral CT) polegające na połączeniu ciągłego ruchu obrotowego układu lampa-detektor i przesuwu stołu wzdłuż powierzchni badanej. Ważną zaletą spiralnej TK jest także skrócenie czasu badania.

Pomimo istniejącego promieniowania rtg czy magnetycznego uważa się, że MR i TK są metodami dość bezpiecznymi. A już na pewno skuteczność diagnostyczna obu metod każe bez obaw poddawać się badaniom.

Pierwsze pomysły użycia sztucznych środków, by zwiększyć kontrast podczas wykonywanych badań, zostały zawarte w pracach uczonych już w 1896 r. (Morton i Hammer) niedługo po odkryciu promieniowania rentgenowskiego.

Początkowo bardzo prymitywne i toksyczne środki kontrastowe przez lata udoskonalono, tak że dziś podawane dożylnie związki należą do preparatów dość bezpiecznych.

Obecnie reakcje uboczne po podaniu środków cieniujących mogą mieć jedynie charakter miejscowy (tzn. ból, zaczerwienienie, uczucie gorąca w miejscu podania) lub ogólny (działanie na nerki, układ sercowo-naczyniowy, nerwowy, immunologiczny).