Wiersze białe

natalia

Przy mnie

Bądź każdym moim tchnieniem
Bądź dreszczem na mym ciele
Bądź ogniem w mym spojrzeniu
Bądź łzą szczęścia w mym oku
Bądź słońcem na waniliowym niebie
Po prostu bądź

I nie mów że
Nie chcesz
Nie możesz
Nie potrafisz
Bądź tym jedynym
Spełnionym marzeniem

natalia

Dreszcz

Jak tu zacząć
Kiedy słowa w krtani się dławią
Kiedy myśli obijają się o siebie
Błądząc bezpowrotnie

Kiedy krew do głowy uderza
Kiedy usta nie potrafią wyzwolić z siebie
Choć jednego tchnienia
Kiedy dłonie przez zimny ton rozsądku zamykane
Proszą o dotyk

Kiedy serce jak w klatce uwięzione
Wyrywa się i woła o pomoc
Kiedy ciepłe strumienie powietrza
Głaszczą skórę ogarniętą dreszczem

Kiedy ciało zamknięte w całun bojaźni
Powoli umiera
I znów zapanuje cisza
Która trzyma uparcie
Wyrywającą się z jej uścisku tajemnicę

natalia

Gdzie tak pędzisz
Przed kim uciekasz
Czym jest cel twojej gonitwy

Pieniądz
Obsmarowany
Żądzą władzy

Dzień po dniu
Wartości tracą na znaczeniu

Noc po nocy
Zapominasz
Czym jest sen

Świat materii
Wbił w ciebie
Swoje szpony

Tracisz oddech
Tracisz równowagę
Tracisz uczucia

Zatrzymaj się
I
Uprzytomnij sobie

Że czasu
Wystarczy ci przynajmniej
Na całe życie

natalia

Duszo

Duszo
Słowo daremną nazwą
Ciało twą świątynią
Serce twym strażnikiem
Krwią twą łzy
Umysł często
Wrogiem twym

Pióra skrzydeł twych
Posklejane grzechem
Grzechem
Który nie pozwala
Wzlecieć ku bramom
Niebieskiej światłości
Światłości Ojca

Nakarm się modlitwą
Zanurz w źródłach czystości
I niech
Poniesie cię
Miłość do Stwórcy twego
Drogowskazem zaś
Będzie słowo Pana

natalia

Czarne oczy

Świeci słońce
On na nią patrzy
Świeci słońce
Ona ucieka wzrokiem
Świeci słońce
On chwyta jej dłoń aksamitną
Świeci słońce
Ona odgarnia włosy ze zwilżonych warg

Pada deszcz
Ona zatapia się w jego ramionach
Pada deszcz
On dotyka jej włosów
Pada deszcz
Ona gasi jego słowa pocałunkiem
Pada deszcz
On rozbiera jej myśli z wszelkich wątpliwości

Prószy śnieg
On szuka w jej oczach siebie
Prószy śnieg
Ona we łzach kryje swą obojętność
Prószy śnieg
On powoli odchodzi
Prószy śnieg
Ona zostaje patrząc na niego pustymi czarnymi oczami

natalia

...Koniec...

Podeszłam do półki...
Ona już się tam błyszczała...
Świeciła jak nigdy...
Do Mnie się uśmiechała...
Wzięłam ją do ręki...
Pomyslałam: "Oszczędzę sobie już tej męki"
Przyłożyłam do nadgarstka...
Poczułam tylko ulgę...
Poczułam lekki strach...
Poczułam jak moje życie, odlatuje jak ptak...
Wtedy się powstrzymałam...
Jeszcze chyba sama się uratowałam...
Zostały tylko blizny...
Zostały tylko rany...
Zostałam znowu sama...
Zostałam...
Zostałam bo chyba się bałam!!!!

natalia

Do Pana od Historii

I jutro znów cię zobaczę
Pokocham raczej
Przypomnę sobie twe imię twój głos
Kolor włosów Oczy za szkłem
choć nie pamiętam ich koloru
To wiem że kocham je
Bo żeby coś pokochac
nie trzeba tego widziec
nie trzeba tego na pamięć znać
Ja znam cię z widzenia
z gestów i słów
nie znam z imienia
" na pan mi mów"
Nie będę płakać
Gdy wyjdę stąd
Ale w mym sercu zamieszka żal bo nie zobaczę cię już
I płacze moja dusza
Lecz w końcu jej łzy ugaszą płomień w sercu
Ugaszą me sny
I teraz mówię żegnaj żegnaj panie na zawsze już
Odejdź z mego serca
Odejdź nie męcz już
Już nie chcę się czerwienic i smutnych oczu miec
Gdy w zimie i w jesieni odjeżdżasz
Ona też....

natalia

WIATR...
Wiej wietrze wiej!
Bo kocham Cię!
Twą siłę
Nieogarniony wietrze
Twoją nicość
i chłód...

Wiej,wiej!
Wciąż chwytaj
za martwe me serce
i rozrywaj
...rozrywaj
na kawałki...

Wietrze-tańcz!
Walcz
płacz
biegnij!
Całą siłą
wbiegnij we mnie
wyrwij moje
martwe serce
napełnij mnie
czystym powietrzem...

Tylko Ciebie kocham
Wietrze...
Porwij mnie
w bezkres nieba
połóż na obłoku
niech wreszcie zasnę...
Bo nie ma jej przy moim boku

natalia

Przepraszam...

Niebo słucha modlitwy mej
Słońce schowało się
Krzykiem wołam Ciebie znów czy mnie słyszysz?
Po policzkach płyną łzy
Pobłądziłam!
Czy znowu przygarniesz mnie?
By osuszyć łzy?

Boże przygarnij mnie
Chce znów być z Tobą
Wtul w swe ramiona
Chcę to powtórzyć...

Przepraszam Cię!

Teraz płacze ziemia bo żal jej
Anioł pociesza nagle mnie
Ja znów klęczę w ciemnym pokoju
Zgubiłam się w gęstwinie Tej
Pobłądziłam ja to wiem
Czy znów to sobie wybaczyć chcę
Czy mnie wysłuchasz Panie?
Czy znasz me imię?

Przepraszam Cię!

natalia

Zielonooka...

Była taka piękna i zielonooka
Trzymała w rękach zielone paprocie
Które dodawały jej blasku
Zielone oczy iskrzyły się z daleka
Więc mogłem patrzeć na nią do końca
Upajając się pięknem oczu jakie miała
Łzy powoli nieustannie zlewały się do jej stóp
A ja patrzyłem na zieleń w jej oczach...

Zielonooka przyjdź i uśmiechnij się
Zapomnij się w płomieniach zielonych oczu Twych
Nie zapomnij paproci które są tak Tobie bliskie
Zielonooka ogrzej się w moich ramionach
I przypatrz się swemu pięknu
Uderzeń serca nie będzie brak
Bo nie zapomne zielonych oczu Twych...

natalia

Muzyko...

Muzyko powiedz mi jaka ona jest
Chcę o niej wiedzieć wszystko
Jaka jest i jak ona wygląda
Do kogo ona tak mówi "kocham cię"
Muszę zobaczyć jej piękną twarz
Muszę też zrozumieć
Dlaczego mnie opuszcza

Powiedz mi
Chcę to od Ciebie muzyko usłyszeć
Kto niszczył moją wiarę i nadzieję
przez te wszystkie lata
Kto leży obok niej w cichej nocy
Kiedy ja jestem sam tutaj w tym mroku
Pamiętając te chwile kiedy była już taka moja

Pokarzę Ci moją duszę
By móc znów ją mieć w swych objęciach
I nigdy nie pozwolić jej ode mnie uciec

natalia

Przeklinam ten dzień

Skoro jestem teraz pustką tego świata
I rządaniem Twych rozkazów
Moja nienawiść ku Tobie ciągle się ze sobą sama splata
Nie chcę więcej widzieć Twoich niewinnych obrazów
Przeklinam ten dzień w którym stałaś się moja
Niebo już mnie dawno opuściło
Gwiazdy stały się krwiste
Moje uczycie ku Tobie już się zatraciło
Teraz moje życie stało się takie przejrzyste
Już Cie nienawidzę tak bardzo jak kochałem
Zdradziłaś mnie moja droga
A ja tak Tobie beznadziejnie ufałem
Teraz niech nastanie w Twoich snach trwoga
Która wypełni Cię horrorem
I nigdy więcej się nie zobaczymy
I nigdy już nie powiemy sobie "Kocham Cię"
Bo teraz tak bardzo nienawidzę Cię !!!

natalia

PRAGNIENIE

Dotknij mnie w swych ramionach
Poczuj jak moje serce płonie ku Tobie
Już tego bólu nie wytrzymam w moich pragnieniach
Chcę Ciebie widzieć we własnej osobie
Kiedy noc nasza nastanie
Przytul się do mnie
Posłuchaj serca mojego bicia
Poczuj moją bliskość
Jak kielich naszych serc jest do wypicia
Będąc tu na ziemi czujemy naszą niskość
Ogarnij mnie kochanie moje
Weź jako swoją panią
Moje serce także staje się Twoje
Złe czasy w końcu nastaną
Ale jeszcze możemy być tak sobie bliscy
Przytuleni razem w świetle tych pięknych świec
Ciepło naszych ciał ogrzeje nas
W naszym łożu niech poczujmy kwitnący czerwiec
Niech nasze serca nie wytrzymują z wielkich mas
Pościel wspólna niech będzie naszym schronieniem
I niech nas ogrzewa przed następnym pragnieniem
Kochanie moje wplećmy się oboje
Jak złączone bliźniaki
Poczujmy jeszcze tą bliskość we dwoje
Niech moje serce także stanie się Twoje...

natalia

"Daję siebie ..."

Iskierko uczucia - ogarniasz mnie płomieniem
Nadziejo nieprzenikniona - dodajesz wiary...
Miłosci przenajświetsza - przywracasz szczęście...

Tylko kochając znajdujemy prawde, pośród fałszu...

Oddałam Ci swoją duszę, na właśnosć, na zawsze...
Kocham Cię...
Dwa słowa, jakże banalne , jakże krótkie...
Znaczą wiele...
"Oddałam Ci serce, oddałam Ci siebie"...

natalia

„Ranię…”
Iluż ludzi już zraniłam??
Iluż jeszcze zranię?
Ból ten zbyt ogromny…

Siły nie mam…
Strach zniewala…
Miłość boli…
Nadzieje znika…

Czy to, że cierpią?
Cierpią – przeze mnie,
Czy to aż tak musi boleć?

Musi bo ja niszczę…
Musi bo kocham a nie powinnam…
Musi bo ja to jedna wielka rana,
Rana – raniąca innych