Miłośc i nienawieśc...

natalia

KRĄG RADOŚCI

Któregoś ranka, a było to nie tak dawno temu,
pewien rolnik stanął przed klasztorną bramą i energicznie zastukał.
Kiedy brat furtian otworzył ciężkie dębowe drzwi,
chłop z uśmiechem pokazał mu kiść dorodnych winogron.
- Bracie furtianie, czy wiesz komu chcę podarować tę kiść winogron,
najpiękniejszą z całej mojej winnicy? - zapytał.
- Na pewno opatowi lub któremuś z ojców zakonnych.
- Nie. Tobie!
- Mnie? Furtian aż się zarumienił z radości. - Naprawdę chcesz mi ją dać?
- Tak, ponieważ zawsze byłeś dla mnie dobry,
uprzejmy i pomagałeś mi, kiedy cię o to prosiłem.
Chciałbym, żeby ta kiść winogron sprawiła ci trochę radości.
Niekłamane szczęście, bijące z oblicza furtiana, sprawiło przyjemność także rolnikowi.

Brat furtian ostrożnie wziął winogrona i podziwiał je przez cały ranek.
Rzeczywiście, była to cudowna, wspaniała kiść.
W pewnej chwili przyszedł mu do głowy pomysł:
- A może by tak zanieść te winogrona opatowi, aby i jemu dać trochę radości?
Wziął kiść i zaniósł ją opatowi.
Opat był uszczęśliwiony.
Ale przypomniał sobie, że w klasztorze jest stary, chory zakonnik i pomyślał:
- Zaniosę mu te winogrona, może poczuje się trochę lepiej.

Tak kiść winogron znowu odbyła małą wędrówkę.
Jednak nie pozostała długo w celi chorego brata,
który posłał ją bratu kucharzowi pocącemu się cały dzień przy garnkach.
Ten zaś podarował winogrona bratu zakrystianowi (aby i jemu sprawić trochę radości),
który z kolei zaniósł je najmłodszemu bratu w klasztorze,
a ten ofiarował je komuś innemu,
a ten inny jeszcze komuś innemu.
Wreszcie wędrując od zakonnika do zakonnika,
kiść winogron powróciła do furtiana (aby dać mu trochę radości)
Tak zamknął się ten krąg.
Krąg radości.

Nie czekaj, aż rozpocznie kto inny.
To do ciebie dzisiaj należy zainicjowanie kręgu radości.
Często wystarczy mała, malutka iskierka, by wysadzić w powietrze ogromny ciężar.
Wystarczy iskierka dobroci, a świat zacznie się zmieniać.
Miłość to jedyny skarb, który rozmnaża się poprzez dzielenie:
to jedyny dar rosnący tym bardziej, im więcej się z niego czerpie.
To jedyne przedsięwzięcie, w którym tym więcej się zarabia,
im więcej się wydaje; podaruj ją, rzuć daleko od siebie,
rozprosz ją na cztery wiatry, opróżnij z niej kieszenie,
wysyp ją z koszyka, a nazajutrz będziesz miał jej więcej niż dotychczas.

/ Bruno Ferrero /

natalia

"Nadzieja..."

Zajmujesz po raz kolejny
to krzesło przy oknie.
Siedzenie już wybite
przez ciągnące się godziny.
Wpatrujesz sie w okno
i zastanawiasz
co kryje ta ciemność przed tobą.
Twarz oświetla ci słaby płomień
świecy.
Wydziela zapach
tak bardzo przez niego lubiany.
Tęsknota
zbyt długo dręcząca
Słów
wiele niedopowiedzianych
Łez
tak wiele wylanych.
Kolejna nieprzespana noc
przy oknie.
Obudzi Cię rano,
zobaczy wtuloną w koc
z wypaloną świecą.
Zaschniętych łez nie ukryjesz,
nie ukryjesz podkrążonych oczu.
Kto przyszedł,
pomógł wstać
przytrzymał
ze zrozumieniem dłoń??
To ona,
jak każdego ranka
niezmordowana -
Nadzieja...

natalia

natalia

Jeszcze jedno wspomnienie...

"Wszystkie moje śmierci"
ile razy można umrzeć z miłości
pierwszy raz to był gorzki smak ziemi
gorzki smak
cierpki kwiat
goździk czerwony palący

drugi raz - tylko smak przestrzeni
biały smak
chłodny wiatr
odzew kół głucho dudniący

trzeci raz czwarty raz piąty raz
umierałam z rutyną mniej wyniośle
cztery ściany pokoju na wznak
a nade mną twój profil ostry

/ Halina Poświatowska /

natalia

"Z otwartymi oczyma"

Opętało mnie życie swoimi łańcuchami praw,
leżę nocą w łóżku,
czekając na przeznaczenie z otwartymi oczyma.
Niewątpliwie ułatwiłaby mi życie pewna publikacja,
autorstwa Boga Jedynego,
pt. "Moje plany wobec poszczególnych jednostek",
szukam tej książki w jednej i drugiej księgarni,
... szukam jej w sercu,
ale znaleźć nie mogę.
Cholernie utrudnia mi to życie,
ale wciąż czekam,
czekam na przeznaczenie z otwartymi oczyma.

natalia

-- Spotkałam dzisiaj miłość...
-- I coś Ci powiedziała.
-- Przepraszała, że nie zawsze trwa do końca. Płakała, bo często rani. Krzyczała, że nie zawsze jest piękna. Śmiała się, bo umie z każdego zadrwić. Żałowała, że ludzie nie zawsze traktują ją poważnie. Złościła się, że czasem w nią wątpimy. Cieszyła się, że jej tak często szukamy.
-- I co Ci jeszcze powiedziała ?
-- Powiedziała, że nie jest dla mnie...

natalia

Być jak król aniołów

" Był sobie kiedyś taki anioł bardzo smutny
szukał celu szukał sensu i szukał pokuty
był zdrowy w serce lecz bardzo chory w duszy
co się gdzie nie ruszył to widzial tylko zguby
Bóg go zawołał i powiedział szukaj ludzi
więc się odwarzył poszedł szukać swej otuchy
po klilku razach gdy go ludzie odtrącali
rozwinął swe skrzydła i poczuł smak odwagi
płakał z radości bo płakać powinien
płakać łzami czystymi przez chwilę
potem więc odszedł z powrotem do nieba
Bóg był z niego dumny już się o niego nie bał
teraz ten anioł jest królem aniołów
silny jak nigdy bez wewnętrznych sporów "

natalia

"Dla tej Chwili, której nienawidzę"

Zawrócić Czas
bym chciała
Poświęcić coś za to?
Wszystko bym oddała

I Wczoraj
Dziś
i Jutro
i Piątek Dwa Tygodnie Temu
który przeminął tak smutno

Cofnąć się i spotkać tę Chwilę
w której zaczęłam przegrywać
Życie
Kiedyś mi tak drogie i miłe

Uderzyć Ją w twarz
za mój ból ukarać
wbić Jej nóż między ułamki sekund
a potem za szyję
powiesić na wskazówce zegara

Zabić zniszczyć zadusić
wyrzucić z Czasu rzeki rwącej
Nie dopuścić by obrosła
w kolejne
Godziny
Dni
Miesiące

Wymazać z kroniki świata
wyrzucić z jego pamięci
a lukę powstałą zapełnić
moim codziennym szczęściem

natalia

Zapamiętaj te słowa każde me tchnienie,
każda ma myśl jest tylko dla Ciebie.
Każde mrugnięcie, mój szept w Twoje uszy,
Twych oczu nie zastąpi żaden skruszwy
Prosze popatrz ja na prawdę Cię kocham,
choć często zachowuję się jak prostak.
Wybacz mi jakoś to wszystko naprawie,
byś była dumna ze mnie i było tak zawsze.
Przepraszam że czasem moja wyobraźnia
wybiega daleko w krainę błazna,
że myśli mam chore, ale serce zdrowe
ono bije dla Ciebie bo oddałem je Tobie.
Zbyt często może widzisz łzy w mych oczach
zbyt często może mówię Ci ze kocham,
ale ja taki jestem i chcę być lepszy.
Musisz na prawdę w te słowa uwierzyć.

natalia

Dla Ciebie na prawdę zrobiłbym wszystko,
otworzył niebo, przyciągnął je blisko,
byś mogłąś po nim stąpać jak anioł.
Bo pragnę tak mocno Tobą się zająć,
Świat to nie zając i nie ucieknie.
Niech sobie trwają te chwile piękne.
Bez nas to wszystko traci swój urok,
bez Ciebie w mym życiu jest tylko ponuro.
Jesteś dla mnie po prostu królewną
jak Cie opisać gdy słowa bledną.
A ja pisze ten tekst, siedząc samemu
gdy Ty jesteś tam, cały dzień w biegu.
Życie me jednak jest troszke za krótkie
by być oddzielnie, być w pojedynkę.
Ale ja czekam tu i zawsze będę,
niech to co czuje zabrzmi wszędzie.

natalia

MODLITWA

Pod osłoną nocy
Zwracam cię do Ciebie.
Potrzebuję Twej mocy,
Boże, któryś jest w niebie.
Otwórz oczy moje,
Bym świat zobaczyła
I miejsce w którym stoję,
I duszę swoją odkryła.
Na nowo i od początku
Spojrzała na swoje serce,
Któremu trzeba porządku,
Bo zabrudzone jest wielce.
Nie chcę już dłużej patrzeć
i nie widzieć niczego.
Więc muszę oczy swe zatrzeć,
By wejść do świata Twego.
Otwórz też moje uszy,
Bym głos Twój usłyszała,
Który przemówi do duszy
A nie do mojego ciała.
Bo teraz jestem głucha
I niczego nie słyszę.
Choć głos dochodzi do ucha,
To w sercu czuję ciszę .
Gdy głos się wydobędzie
Z Twego boskiego istnienia,
Wtedy rozleje się wszędzie.
Usłyszą go wszystkie stworzenia.
Ja też, gdy me uszy otworzysz,
Usłyszę Twoje wołanie.
Zrozumieć mi wtedy pomożesz,
Co też się ze mną stanie.
Otwórz i serce moje,
Bym miłość w nim poczuła.
Radości swoje podwoję,
Gdy nie będę już psuła
Tego, co Ty zbudowałeś
Na drodze mojego życia.
Bo na świat już posłałeś
To szczęście do zdobycia,
Którego szukam wszędzie,
Lecz odnaleźć nie mogę.
Bo serce co zamknięte będzie,
Nie wkroczy na tę drogę,
Która jest mi przeznaczona.
Więc, Boże, proszę Cię o to,
By ta ciemna zasłona
Z serca opadła po to,
Bym do niego wpuściła
Miłość, która nie mała
Oczyma duszy zalśniła
I kogoś pokochała.
Modlę się o to każdego wieczora,
Byś chronił mnie od tego potwora,
Co serce, uszy i oczy zasłania
A wtedy niemoc nas dogania.
Więc po raz kolejny Cię proszę,
Otwórz me serce i uszy.

natalia

Każdy dzień to droga
W Twoją stronę chcę
Niech prowadzi mnie
Jestem jak polowa
Fragment siebie mam
Resztę Ty mi dasz
Pokrętnie czas biegnie, spóźnia się szczęście
W płomieniach pragnienia
By powiedzieć wreszcie KOCHAM CIĘ

natalia

Plączą się nam losy
Smutne twarze dwie
Wyrzeźbione we łzie
Cichy wzrok tęsknoty
Pusto obok wciąż
Znowu gorzka noc
Lecz serce wie więcej
Przeczuwa szczęście
Jak w niebie do Ciebie
Powiem to nareszcie Kocham Cię!

natalia

Zapamiętaj te słowa każde me tchnienie,
każda ma myśl jest tylko dla Ciebie.
Każde mrugnięcie, mój szept w Twoje uszy,
Twych oczu nie zastąpi żaden skruszwy
Prosze popatrz ja na prawdę Cię kocham,
choć często zachowuję się jak prostak.
Wybacz mi jakoś to wszystko naprawie,
byś była dumna ze mnie i było tak zawsze.
Przepraszam że czasem moja wyobraźnia
wybiega daleko w krainę błazna,
że myśli mam chore, ale serce zdrowe
ono bije dla Ciebie bo oddałem je Tobie.
Zbyt często może widzisz łzy w mych oczach
zbyt często może mówię Ci ze kocham,
ale ja taki jestem i chcę być lepszy.
Musisz na prawdę w te słowa uwierzyć.

natalia

Kochaj mnie tak, jak kochałaś kiedyś
Jakby to co złe nie znaczyło nic dla nas
Tak jakby nic się nie stało, chwilowa mgła
Gaśnie zły film i zapalają się światła
Chcę być taki, jaka byłaś dla mnie
Odbuduję to co wykradłem z twoich marzeń
Nie znam słów co pozwolą Ci wybaczyć
Ale posłuchaj tych, którymi pragnę tłumaczyć
Uwierz w to, że chcę żeby było dobrze
Dziś upadłem, ale proszę pomóż mi się podnieść
Pozwól znów dotrzeć do twego serca
I wierzę w to, że miłość wszystko zwycięża
Te kilka chwil, które poświecisz dla mnie
Słuchając łez na automatycznej sekretarce
Dlaczego się zmieniłaś, nie odwracaj się
Zobacz jestem tu, tutaj i Kocham Cię