Bożego Ciała

natalia

Uroczystości Bożego Ciała

Zdaniem prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, dzięki "Solidarności" ofiara Eucharystyczna przekroczyła bramy Stoczni Gdańskiej, a także innych zakładów pracy.

Za bramami "wzburzonej Stoczni Gdańskiej Chrystus w pokarmie Eucharystii uspokajał namiętności i gniew i wskazywał na zwycięski pokój" - powiedział w czwartek kardynał Glemp na zakończenie procesji Bożego Ciała, przed kościołem Św. Anny w Warszawie.

Według kard. Glempa, drugim ważnym momentem w obecnym pokoleniu jest pontyfikat Jana Pawła II i jego przewodniczenie "wielkim celebrom Eucharystii w dziesiątkach naszych miast w ciągu dziewięciu wspaniałych pielgrzymek do Polski". Poznawaliśmy podczas tych pielgrzymek, że Bóg jest z nami - dodał prymas.

Po mszy św. odprawionej w warszawskiej bazylice Świętego Krzyża, kilkutysięczna, barwna procesja eucharystyczna przeszła do czterech ołtarzy ustawionych na Krakowskim Przedmieściu.

W procesji uczestniczyli: biskupi warszawscy, duchowieństwo, siostry zakonne, harcerze, wojsko, policja, parlamentarzyści, przedstawiciele władz samorządowych stolicy, rektorzy warszawskich uczelni, wojsko oraz licznie zgromadzeni mieszkańcy Warszawy.

Ołtarze zostały przygotowane przez Siostry Wizytki, wojsko, harcerzy, rzemieślników i studentów.

Katolickie święto Bożego Ciała zostało ustanowione w 1264 roku przez papieża Urbana IV. Tego dnia wierni publicznie wyznają wiarę w obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, niesionym w procesji do czterech ołtarzy.

natalia

Krew naszego Boga

Hostie zachowujące świeżość przez wieki i inne niezwykłe zjawiska. Znamy już 130 cudów eucharystycznych.

Jedną z podstawowych prawd wiary katolickiej (i prawosławnej) jest to, że podczas eucharystii następuje przeistoczenie chleba i wina w rzeczywiste ciało i krew Chrystusa. W ciągu dwóch tysięcy lat wielu chrześcijan zwątpiło w tę tajemnicę wiary. Zdarzały się jednak w historii wydarzenia, które mogły dopomóc owej wierze.

Lanciano - mięsień sercowy

Według źródeł kościelnych w ciągu 1250 lat - od roku 750 do dziś - w różnych miejscach na świecie odnotowano ponad 130 cudów eucharystycznych. W wielu z nich hostia i wino w chwili konsekracji zamieniły się w rzeczywiste ciało i krew. W innych przypadkach hostie w niewytłumaczalny sposób nie podlegają prawom natury i nie ulegają rozkładowi, tylko zachowują świeżość, jakby dopiero zostały wypieczone.

Najbardziej znany jest cud właśnie z 750 r. - wydarzył się w klasztorze w Lanciano we włoskiej prowincji Chieti nad Adriatykiem. Według przekazów historycznych pewien mnich odprawiający mszę świętą zwątpił w obecność Chrystusa. W momencie konsekracji hostia stała się kawałkiem ciała, a wino - krwią. Przerażony ksiądz chciał ten fakt ukryć przed wiernymi. Jednak krew kapiąca z hostii płynęła tak obficie, że nie było takiej możliwości. Szybko okazało się, że ciało pozostało nienaruszone, a krew zmieniła się w pięć nieregularnych bryłek. Wieść o cudzie poszybowała w świat. Miejscowi zakonnicy otrzymali od arcybiskupa pozwolenie na zbadanie grudek krwi. Postanowili je zważyć i okazało się, że jedna grudka waży dokładnie tyle samo co pięć, a ciężar najmniejszej był równy ciężarowi największej. Fragment ciała oraz krew otoczono kultem.

W 1970 r. relikwie po raz kolejny poddano badaniom naukowym. Na czele komisji naukowej stanęli prof. Odoardo Linoli, specjalista anatomii, oraz prof. Ruggero Bertelli, anatom z Uniwersytetu w Sienie. Chociaż dokładne ważenie próbek krwi nie potwierdziło wyników badań sprzed wieków, to jednak i tak dało zaskakujące rezultaty. Okazało się bowiem, że są to skrzepy krwi ludzkiej o normalnym składzie chemicznym, na dodatek frakcjonowanie protein w skrzepach było normalne i zachowujące procentową proporcję odpowiadającą świeżej krwi. Zbadano jej grupę. Okazało się, że jest to grupa AB, czyli taka sama co na Całunie Turyńskim i na chuście z Oviedo, otaczanych kultem jako płótna pogrzebowe Jezusa (pisaliśmy o nich w "Ozonie" 22/2006).

Obecność tej samej grupy krwi potwierdzono, badając ciało, w które przemieniła się hostia. - Fragment ciała jest przekrojem serca i jest doskonale widoczne, że mamy do czynienia z prawą i lewą komorą sercową - napisał w swym raporcie prof. Linoli. - Jest to fragment zmumifikowany, ale niezmieniony od 1200 lat, choć nie znaleziono żadnych śladów środków mumifikujących - dodawał. Rezultatów tych analiz nigdy nie podważono.

Cud i początek święta Bożego Ciała

Podobne zdarzenie miało miejsce w 1263 r. w miejscowości Bolsena we Włoszech. W drodze do Rzymu ksiądz Piotr z Pragi zatrzymał się tam, by przy grobie św. Krystyny odprawić mszę świętą. W czasie przeistoczenia z hostii zaczęły na ołtarz skapywać krople krwi. Ksiądz przerwał mszę, zawinął hostię w korporał i chciał pójść do zakrystii. Kilka kropel spadło na posadzkę. Ksiądz zemdlał. Wierni ruszyli na pomoc i odkryli tajemnicę.

W tym czasie w pobliskim Orvieto przebywał papież Urban IV. Wysłał on do Bolsena miejscowego biskupa i dwóch teologów: Tomasza z Akwinu i Bonawenturę z Bagnoregio, by zbadali wydarzenie. Dwaj najwybitniejsi myśliciele chrześcijańscy tamtej epoki - św. Tomasz i św. Bonawentura - osobiście zajęli się sprawą. Kiedy zdali relację papieżowi i potwierdzili zaistnienie cudu, Urban IV nakazał przeniesienie zakrwawionego korporału w uroczystej procesji do Orvieto.

Zdarzenie to upewniło Urbana IV co do słuszności powziętej przez niego decyzji o ustanowieniu nowego święta - Bożego Ciała. Rok później papież napisał dotyczącą tej sprawy bullę "Transiturus". Do dziś korporał z 25 śladami krwi przechowywany jest w katedrze w Orvieto, natomiast w Bolsena zachowano poplamione krwią kamienie. Choć relikwii tych nie poddano dotychczas żadnym badaniom naukowym, są one uznawane przez Kościół. W 1990 r. uroczystości Bożego Ciała przewodniczył tam Jan Paweł II.

Siena - nieustannie świeże hostie

Jeden z najbardziej znanych cudów eucharystycznych miał miejsce w Sienie 14 sierpnia 1730 roku. Z tabernakulum kościoła św. Franciszka ukradziono puszkę z konsekrowanymi hostiami. Kilka dni później hostie odnalazły się - w puszce przeznaczonej na ofiary. Okazało się, że ani jedna nie zginęła - było ich 348 całych i 6 połówek. Źródła nie wspominają, dlaczego po odnalezieniu nie zostały spożyte przez kapłana. Możemy się jedynie domyślać, że albo były mocno zabrudzone, albo wierni, którzy zebrali się w kościele na modlitwie, wymusili na kapłanach ich wystawienie. W takich sytuacjach Kościół dopuszcza pozostawienie hostii aż do momentu rozkładu. Tymczasem w Sienie rozkład nie nastąpił. Hostie zachowywały świeżość i zapach, tak jakby dopiero zostały upieczone.

W roku 1914 na polecenie papieża św. Piusa X grupa naukowców ze Sieny i Pizy przeprowadziła bardziej szczegółowe badania hostii. Na czele zespołu stał prof. Siro Grimaldi, chemik z Uniwersytetu w Sienie. Wykonane wówczas testy skrobi i kwasu wykazały normalne ich zawartości. Stwierdzono także, że zostały wypieczone z przesianej mąki pszenicznej. W książce "Naukowy czciciel", napisanej już po zakończeniu badań, prof. Grimaldi usiłował odpowiedzieć na pytanie, dlaczego hostie tak długo zachowują świeżość: "To zjawisko wyjątkowe, które obala naturalne prawo zachowania materii organicznej" - pisał Grimaldi.

Kolejne badania przeprowadzono w 1922 r. Ich wyniki okazały się identyczne. Włoski fizyk Enrico Medi po badaniach napisał: "Mamy tutaj do czynienia z interwencją Przyczyny, która nie jest przedmiotem badań nauki. Ta bezpośrednia interwencja Boga jest cudem w ścisłym tego słowa znaczeniu, który nieustannie trwa przez wieki, aby świadczyć o rzeczywistej obecności Chrystusa w Eucharystii". Cudowne hostie do dziś są całe i w doskonałym stanie. - Tu jest obecność! - tak po adoracji cudownych hostii w Sienie mówił w roku 1980 Jan Paweł II.

Cuda eucharystyczne odnotowano nie tylko we Włoszech, lecz także we Francji, Niemczech, Czechach, Portugalii i Polsce (m. in. w Poznaniu, Glotowie, Dubnie i Jankowicach koło Rybnika). - Każdy znak niech nam pomaga zrozumieć choć trochę Wielką Tajemnicę - mówi bp Józef Zawitkowski.