Romantyczne

natalia

Jedna Godzina

Jedna godzina
W niej szczęście
Przygnębienie
Złoto i blacha
Miód i gorczyca
Siła i słabość

Gdybyś wiedziała
Ile godzin owych
Ma dusza przeżyła

Gdybyś wiedziała
Ile mi dałaś
Ile zabrałaś

Ile dąć możesz
Ile ofiarowałem

Ile nocy nie przespałem
Gdybyś to tylko wiedziała

Poznała byś
Cóż to znaczy narodzić się na nowo
Powiedział bym Ci wtedy
Żeś żyjesz
Żeś nie umrzesz
Żeś nieśmiertelna

natalia

moja róża

Zroszę różę rosą błogą i zaniosę taką bogom.
I boginię z niej uczynię, niechaj imie jej nie zginie.

Pośród niebios żyła będzie, ja Ją szukał będę wszędzie.
Kiedy umrę już na wieki, oczy zgaszą swe powieki,

Ona dłoń wysunie z góry i odsunie kłębów chmury ,
I zaprosi mnie do siebie, ja chcę także być z Nią w niebie

natalia

Magiczna chwila

Nastała nicość, ja z Nią w środku.
Te same ruchy, te same, gesty.
Ja patrzę prosto, Ona na rzeczy.
Jesteśmy, czujemy to samo.
Jak pościel gorącą co rano.
Nic się nie liczy, lecz Ona.
Odczuwa ten smak, utęskniona.
Łza się w oku kręci, jak w tarczy.
Czy to wszystko wystarczy?
Ten zamęt w głowie, niewiedza.
Chcesz myśleć? Nie trzeba.
Pragnienie wychodzi zza burty.
Ten uścisk na mostku? batuty.
W tym statku okrążonym przez wodę.
Nie mogę ochłonąć, nie mogę.
Próby ucieczki, spełzają na niczym.
Brakuje, niezmiernie ciszy.
Ile to trwało? Godzin czy lat?
Chodzę po statku, od tak.
W oku cyklonu nie widzę, jak patrzę.
We wnętrzu, płonące pokłady.
Me nogi, niczym żagle wieją, z radości.
Nawał uczuć przemawia, kazanie.
Nigdy wcześniej tego nie czułeś?
Pytanie?
Czy czułem? Aż tak głęboko?
Z głębin mógłbym odlecieć.
Lecz nie chcę, jak Ona chce.