Pustka i samotnośc

natalia

Stoję samotnie na „przystanku”
Który – życiem się nazywa
Czekam na szczęście!!!!
Ale czy kiedyś – będę ja jeszcze szczęśliwa?

Nie zasłużyłam sobie w niebie
Na odrobinę radości,
Do nóg przypięto mi „kajdany”
Nie dano wytrwałości

Teraz już tylko – rezygnacja
Z tego co bywa takie piękne
Miłość się bierze i oddaje
Wtedy „Serce nie pęknie”

natalia

Nie pragnę już niczego
Wszystko jest jakieś inne
Tylko Ty jesteś tutaj
Tylko Ty jesteś przy mnie
Tylko Ty mnie rozumiesz
Tylko Ty słuchasz tego
co mam do powiedzenia
Zwierzeń serca mojego
Ty nie wyśmiewasz tego
Ty jakby to rozumiesz
Ty słuchasz to co mówię
Ty mówisz – ja to lubię

natalia

Na dworze już jesień
A w sercu moim ciągle maj!
To Ty sprawiłeś, że życie moje
Przybrało barwy wiosny
W duszy rozkwitają kwiaty
Serce – jego oszukać się nie da
Wszystko jest na opak
Myślałam, że jestem silna......
Niestety...........
Najprostsze sprawy sprawiają trudność
Czy czekać?
Co będzie?

natalia

Życie moje to ciągła
Walka z samą sobą
Duszą moją targa
Jakaś nieopisana siła
Zastanawiam się nad
Tego przyczyną
- co zrobiłam źle
- czy zbłądziłam
- a może jestem nie z tego świata?
Dlaczego nikt mnie nie potrafi zrozumieć
-czy wymagam zbyt wiele ???

natalia

Zimą - białą i mroźną- niespodziewanie
zakwitł w moim ogrodzie
tajemniczy kwiat...
Fascynujący i nieosiągalny jak
zachodzące słońce, które umyka
przed snami
Był...
Kwitł...
Pachniał...
Każdego dnia
intensywnie i nieprzerwanie
Chłonął każdą moją szaloną myśl i każde
szalone pragnienie jak
wysuszona ziemia wodę
Byłam dla niego...

Przyszła wiosna...
Zabrała biały śnieg i jego
Choć jeszcze o tym nie wiedziała...
Choć jeszcze był
gdzieś pośród galaktyki gwiazd...
z każdym dniem coraz mniej...

Nie wiem co będzie jutro...

natalia

Już nie mam nic...
Żadnych szans
Nawet czas
Wciąż ucieka
I na mnie nie czeka...
Kradnąc cały mój majątek
Włosy krucze na początek
Twarz uśmiechu już pozbawił
Wolę życia we mnie zdławił
Ukradł Ciebie też i wiem-
Kradnie więcej z każdym dniem...
Lecz nie przyćmi mej radości
Z ptaków śpiewu i wolności!
Nie czuję nic...
A życia nić
Urywa się w połowie
Już nikt się nie dowie
O chciwym mych skarbów
Złodzieju snów
Który zostawił tylko mi
Blask oczu
I miłość
Co się we mnie tli...

natalia

"SPOTKANIE"

Ona była jak lawina przez życie pędząca,
jak lawa wulkaniczna - ciągle gorąca,
jak grad padający z nieba ciemnego,
jak tęcza wychodząca z morza wielkiego.

A On: delikatny motyl zagubiony
wśród liści ogromnej jabłoni korony,
jak płomyk w kominku jasno żarzący
raz cichy i pokorny, a raz zdumiewający.

Lecz, gdy spotkały się te dwie przeciwności
na szkolnym korytarzu, ku wielkiej radości
los słodki czar na obojga rzucił
i oba światy ich światy całkiem wywrócił.

Jego oczy utonęły w jej oczach błękicie,
usta chciały krzyczeć, jednak milkły skrycie.
Uszy w melodię jej oddechu się wsłuchały,
a w sercu już anioły radosne latały.

A Ona choć zawsze nieokiełznana
przez miłość została dziś pokonana.
Jej serce pełne gniewu i bardzo szalone
stało się ciche i cudownie uspokojone.

Wielki świat wokół nich cisza przepełniła,
cisza, która dla obojga nad życie była miła.
Oczy z wielkiej radości poczęły szlochać,
a z ust popłynęło: Kocham Cię i zawsze będę kochać.

natalia

"Wybacz"
Widzę, że jeszcze kochasz
i pragniesz mnie jak kiedyś
Widzę, że nie wymarzesz mnie ze swej pamięci
i będziesz o mnie pamiętał do śmierci
Wybacz mi, wybacz kochanie
to co Ci uczyniłem
Wiem, że teraz smutno Ci
Ale proszę wybacz, wybacz mi

natalia

Pękły korale mojej wiary
i potoczyły się po ulicy jak łzy
Ktoś jednak się nachylił
i zdążył w ostaniej chwili
spod ciężkich stóp, uratować kilka z nich
A teraz je nawleka na przyjaźni nić
i wiesza na moich ramionach
Dziękuję przyjacielu
za przywróconą wiarę

natalia

Nie znam słów tak pięknych
Którymi mógłbym Cię opisać
Nie znam zjawisk tak cudnych
Do których mógłbym Cię porównać
Słowo piękno nazbyt jest ubogie
Aby w pełni oddać twą urodę
Słowo cudowna znaczy zbyt mało
By określić dobroć Twą całą

natalia

Pukasz delikatnie i nieśmiało
Otwieram i zapraszam
wchodzisz i rozglądasz się
I widzisz morze, plażę, lato
Mówisz: znam to miejsce, pamiętam ...
I nagle, jak przerażony kociak
uciekasz zatrzaskując drzwi
Tak rzadko przed kimś otwierane
Już Ciebie nie ma
A tam zostało puste miejsce
jak list bez echa

natalia

Jest sobota, na dworze deszcz
my idziemy tą samą drogą
Tak niewiele trzeba a więc...
Ale po co?
Ty bezmyślnie patrzysz w przestrzeń
Ja przymykam mokre oczy
Szumią drzewa, a czas biegnie
I już koniec naszej wspólnej drogi
Pryska czar - nadziei promyk
Nagle powiał chłodny wiatr
A ja czekam i Ty czakasz
Może na następny raz
Ja i Ty jak dwie piłeczki
Co się wolno toczą w dal
Czasem któreś sobie westchnie i pomyśli
"mamy jeszcze czas"

natalia

Mały smutek widzę w twoich oczach
Więc przyszłam Cię pocieszyć
Nie chcę by wpadł gdzieś głębiej
-aż do serca
Jeżeli jednak wpadnie
będę go delikatnie wyciągała
Tak by nieuszkodzić twoich uczuć
ukrytych na dnie czerwonego serduszka
Mały smutek usiadł na twojej rzęsie
-zapomnij o nim

natalia

BLONDYN-cichy, gorący, ale
za dużo pragnący
BRUNET-zasmuci, pokocha,
a potem rzuci
SZATYN-z wąsikiem i brodą,
nie cieszy urodą
Jaki wniosek z tego:
Kochaj tylko ŁYSEGO

natalia

Czy przyszło ci kiedyś na myśl,
że na tym drugim brzegu inni
także na ciebie patrzą i sądzą,
że to ty masz więcej szczęścia?
Oni też zauważają wyłącznie
twoją lukrowaną stronę.
Mniejszych i większych trosk,
i kłopotów nie znają.
Szczęście nie leży na drugim brzegu.
Twoje szczęście znajduje się w Tobie.