***

natalia

Nic już nie wskrzesi naszej miłości

Nic już nie wskrzesi naszej miłości
Łez radości ze spotkania o świcie
Nie będzie dreszczy rozkoszy
Gdy byliśmy w siebie wtuleni

To już przeszłość, zakurzona historia
Stracone chwile pokryte patyną czasu
Nie sposób ich odzyskać, ożywić
A tęsknota za nimi zabija

Przed nami ból wielki niespełnienia
Pełna wyrzutów i strachu droga
Wyjścia innego Bóg nie przewidział
Dał nam krzyż do niesienia w nagrodę

natalia

Czekam na ciebie

Czekam na ciebie
W mym ciepłym świecie
Gdzie słońce nie zachodzi
Zawsze nalane wino
W karafce się chłodzi
Byśmy wznieśli toast
Za miłość, za szczęście

Czekam na dotyk
Jedwabistych dłoni
Przechodzi dreszcz
Po całym ciele nagim
A na stole owoce dojrzałe
Czekają byś i je dotknął
I zgniótł w palcach

Czekam na to spojrzenie
Które mi powie, że jesteś
I nigdy stąd nie odejdziesz
Chociażbym zwiędła
Straciła kolory
Zostaniesz w cieple
Nieprzemijającej miłości

natalia

Zabawa

Nazwijmy ten stan zabawą
Pooddychajmy i pospacerujmy
Zabawmy się w pracę
Czasem w dom, czemu nie?

Czy to nie zabawne, gdy tak
Wciągasz powietrze głęboko
Nozdrza stają się szerokie
Piersi wędrują do góry

Zobacz, bawię się, że widzę
Poudawaj proszę, że słuchasz
To przyjemne uczucie
Być ze sobą szczerym

Wyjmuję plastikowe garnki
Układam na stole talerze
Wlewam wyimaginowaną
Zupę, to nasz dom, wierzę…

Jak to koniec zabawy
Ach, ktoś cię woła
Chyba musisz już wracać
Szkoda, ale widać już pora