....zyj próbuj kochac....

natalia

Mówią, mówią, że
Mówią, że to nie jest miłość... nie
Że się tylko zdaje, zdaje im
Że już się nie złożą w żaden rym

Mówią, mówią, że
Mówią, że to wszystko skończy się
Koraliki wspólnych lat i zim
Fotki gdzie na zawsze ona z nim

Mówią, mówią, że
Mówią, że to nie jest miłość... nie
Że się tylko zdaje im
Że dawno już przegrali z losem złym

Mówią, że już nie
Mówią, że to wszystko skończy się
Wspólnie radowanie byle, czym
Tym, że on w jej myślach - ona w nim

To, co mam
To, co się zdarzyło nam
To pachnący chlebem dom
Z roześmianą buzią twą

To, co mam
To, co się zdarzyło nam
Twój policzek, kiedy mróz
Na pierzynie Wielki Wóz

Niech mówią, że to nie jest miłość
Że tak się tylko zdaje nam
Byle się nigdy nie skończyło
To wszystko, co od ciebie mam...

To, co mam
To, co się zdarzyło nam...
Całe Tatry wzdłuż i wszerz
Tęcza wstążki, kiedy deszcz

To, co mam
To, co się zdarzyło nam...
Zmierzchy z nagłym brakiem tchu
Noce bez godziny snu

Niech mówią, że to nie jest miłość
Że tak się tylko zdaje nam
Byle się nigdy nie skończyło
To wszystko, co od ciebie mam...

natalia

Bóg jest Miłością - to znaczy, że Bóg jest tym gniazdem człowieka, w którym czeka na niego oswojone szczęście. Szczęście oswojone to szczęście, które nie ucieka. Jest wieczne.

Józef Tischner

natalia

czasem można przedostać się do nieba
pomiędzy niepewnością wiedzy a pewnością wiary
pokazując - jak bilet ulgowy - zapłakany policzek

ks. Jan Twardowski

natalia

Tyś szczęście moje wiosenne
zimowe, latowe, jesienne -
lecz powiedz mi na dobranoc,
wyszeptaj przez usta senne:

za cóż to taka zapłata,
ten raj przy Tobie tak błogi?...
Ty jesteś światłem świata
i pieśnią mojej drogi.

Konstanty Ildefons Gałczyński

natalia

Jak kość w gardle
ten wieczór
Jak brzęk szkła
które przetnie, skrwawi, zamąci
ta muzyka
Jak sól w różowych ustach rany
te słowa
Jak wieczny odpoczynek
to milczenie

ufaj
mimo wszystko

żyj
próbuj
kochaj.
To jest możliwe
na przekór
logice i pamięci

spójrz:
nad twoją głową
zorze i jaskółki

natalia

Gdy budzisz się rano...
mówisz...
jak celnik Zacheusz będę rozdawać,
jak Szymon będę nosić krzyże innych,
jak Weronika będę ocierać twarze,
jak Szczepan dam się kamienować,
jak Jezus na krzyżu będę przebaczać,
jak Franciszek będę kochać.

Wieczorem spoglądasz w lustro...
widzisz...
Adama, który dopiero co zjadł owoc,
Kaina, który dopiero co zabił,
Judasza, który dopiero co zdradził,
Piotra, który dopiero co się zaparł,
Piłata, który dopiero co obmył ręce
i zasypiasz na mokrej od łez poduszce.
A w nocy przychodzi Jezus i pyta:
"Miłujesz Mnie?"...

Życzę Ci...
abyś kochał tam, gdzie się nienawidzi;
przebaczał tam, gdzie się znieważa;
jednoczył tam, gdzie się kłócą;
mówił prawdę tam, gdzie błądzą;
przynosił wiarę tam, gdzie grozi zwątpienie;
budził nadzieję tam, gdzie dręczy rozpacz;
zapalił światło tam, gdzie panuje ciemność;
obdarzał radością tam, gdzie mieszka troska.

natalia

Bądź przy mnie blisko
bo tylko wtedy
nie jest mi zimno

chłód wieje z przestrzeni

kiedy myślę
jaka ona duża
i jaka ja

to mi trzeba
twoich dwóch ramion zamkniętych
dwóch promieni wszechświata
Halina Poświatowska

natalia

Nie ma drugiego człowieka takiego jak ty. Jesteś jedyny w swoim rodzaju i wyjątkowy, całkowicie oryginalny i niepowtarzalny. Nie wierzysz w to, ale naprawdę nie ma żadnego drugiego takiego jak ty. I żaden człowiek, którego kochasz, nie będzie już zwyczajnym człowiekiem. Jakaś osobliwa siła przyciągania promieniuje z niego. I ty zmieniasz się pod jego wpływem. Jemu możesz nawet powiedzieć: "Dla mnie nie musisz być nieomylny, bez błędów ani doskonały, bo: Ja przecież Ciebie lubię!"

Phil Bosmans

natalia

Kto szuka Cię, już znalazł Ciebie;
Już Cię ma, komu Ciebie trzeba;
Kto tęskni w niebo Twe, jest w niebie;
Kto godny go, je z Twego chleba.

Nie widzą Ciebie moje oczy;
Nie słyszą Ciebie moje uszy;
A jesteś światłem w mej pomroczy,
A jesteś śpiewem w mojej duszy!

Leopold Staff

natalia

Jak długo pisana mi jeszcze włóczęga?
Ech, gwiazdo - ogniku ty błędny mych dni
Spraw, by skończyła się wreszcie ta męka
I zapędź, do czułych zakulaj mnie drzwi!

Lecz gdzie jest ten dom, jak tam idzie się doń?
Gdzie jest ta stanica, gdzie progi te są?
Tam most jest na rzece, za rzeką jest sad;
Tam próżnia się kończy, zaczyna się świat.

Lecz gdzie rzeka ta, gdzie rzucony jest most?
Gdzie sad ten jest biały, jabłonki gdzie są?
Na drzewach owoce i strąca je wiatr,
Do kosza je zbiera ta ręka jak kwiat.

Te strony gdzieś są, gdzieś daleko za mgłą,
Więc idę i dalej przedzieram się wciąż.
Zbierają się ptaki, ruszają na szlak,
Już lecą, wprost lecą, nie błądzą jak ja.

Jak długa pisana mi jeszcze włóczęga?
Ech, gwiazdo - ogniku ty błędny mych dni.
Spraw, by skończyła się wreszcie ta męka,
I zapędź, do czułych zakulaj mnie drzwi!
Edward Stachura

natalia

Jeśli któregoś dnia poczujesz, że chce Ci się płakać. Zadzwoń do mnie...
Nie obiecuję, że Cię rozbawię, ale mogę płakać razem z Tobą...

Jeśli któregoś dnia zapragniesz uciec, nie bój się do mnie zadzwonić...
Nie obiecuję, że Cię zatrzymam, ale mogę pobiec z Tobą...

Jeśli któregoś dnia nie będziesz chciał nikogo słuchać. Zadzwoń do mnie....
Obiecuję być wtedy z Tobą i obiecuję być cicho...

Ale jeśli któregoś dnia zadzwonisz i nikt nie odbierze...
Przybiegnij do mnie bardzo szybko. Mogę Cię wtedy potrzebować...

[Twój przyjaciel]

natalia

Jak dobrze Mogę zbierać
jagody w lesie
myślałem
nie ma lasu i jagód.

Jak dobrze Mogę leżeć
w cieniu drzewa
myślałem drzewa
juz nie dają cienia.

Jak dobrze Jestem z tobą
tak mi serce bije
myślałem człowiek
nie ma serca.
Tadeusz Różewicz

natalia

Przez palce zwykłych dni
oglądasz świat
w pośpiechu gubiąc sny.
Twój śmiech zawstydza cię.
Więc wolisz nie śmiać się,
niż chwilę śmiesznym być.

Spróbuj choć raz
odsłonić twarz
i spojrzeć prosto w Słońce!
Zachwycić się po prostu tak!
I wzruszyć jak najmocniej.

Nie bój się bać,
gdy chcesz to płacz.
Idź szukać wiatru w polu.
Pocałuj noc
w najwyższą z gwiazd.
Zapomnij się,
i tańcz.

Zakładasz szary płaszcz,
łatwo wtapiasz się
w upiornie trzeźwy świt.
Obmyślasz każdy gest
na wypadek, by
nikt nie odgadł
kim naprawdę jesteś.

Spróbuj choć raz...

natalia

Przyjaźń jest jak most
przerzucony przez rzekę
dzielącą dwa brzegi.
Owe dwie linie - rzeka i most -
tworzą figurę krzyża -
najwznioślejsze miejsce spotkania.
Tworzyć przyjaźń to nie znaczy
zasypywać przestrzeń dzielącą ludzi,
lecz łączyć dwa przeciwległe brzegi.

Wierzę w okno z nadzieją otwarte...

Nie płacz, że przyjaciel odszedł,
bo zapomniałeś zamknąć okno;
oddalił się przyjaciel, lecz została przyjaźń
teraz dopiero możesz odkryć,
że przyjaźń należy do natury ducha,
a nie posiadania.
Przyjaźń jest darem,
do którego dojrzewamy każdego dnia,
dlatego dopuszcza się powroty;
ważne aby za kimś, kto odszedł,
nie zamykać okna, ale posadzić kwiaty
jako wyraz wiary w jego powrót.

Wierzę, że Niebo zrasza łzami wzruszenia każdą przyjaźń...

Przyjaźń jest delikatnym darem,
łączy ludzi lecz nigdy nie krępuje.
Przyjaźni nie stworzyli sobie przyjaciele,
utkał ją dla nich Ten kto kocha ich przyjaźń.
Fakt, że ludzie
mają to samo źródło istnienia,
jeszcze nie wystarczy aby świat był piękny.
Ludzie powinni jeszcze rozkwitnąć dla siebie
Kwiatem przyjaźni.

Wierzę, że są skarbce cenniejsze od spichlerzy...

Są budowle, które zajmują dużo miejsca na
świecie, gdyż ludzie gromadzą w nich owoce
urodzajności ziemi i swego wysiłku.
Są też takie, w których ludzie gromadzą
owoce szlachetności własnych serc,
budowle, które nie zajmują miejsca na ziemi
lecz wypełniają ziemię - to przyjaźń.
Każdy skarb trafia do właściwego dla siebie
skarbca;
skarbcem przyjaźni może być tylko człowiek.

Wierzę, że każde bycie razem jest czasem zyskanym...

Im głębsza przyjaźń,
tym większa siła wyporu
na powierzchnię życia.
Przyjaźń nie jest kroczeniem po gruncie twardym,
stawianiem własnych stóp na śladach przyjaciela;
przyjaźń jest przestrzenią pozwalającą się zgłębić.
W przyjaźni się nie tonie bo do najgłębszej
natury człowieka należy
"być przyjacielem".

Wierzę w Boga, który wierzy w człowieka...

Gdyby wszystko w życiu zależało jedynie od
człowieka -
cóż byłaby warta miłość
Chwile trudne dla ciebie są może
zbawiennymi chwilami dla
Twojego Przyjaciela.

Roman Mleczko

natalia

Będę prawdziwy, bo są tacy, którzy mi ufają.
Będę czysty, bo są tacy, którzy troszczą się o mnie.
Będę silny, bo wiele trzeba wycierpieć.
Będę odważny, bo trzeba odważyć się na wiele.
Będę przyjacielem wszystkich: wrogów i tych, którzy nie mają przyjaciół.
Będę dawać i zapominać o darze.
Będę pokorny, bo znam swoją słabość.
Będę patrzeć w górę i śmiać się, i kochać, i dźwigać…